-
Een (on)georganiseerde actieve- of sportreis: 8+ tips voor de voorbereiding
Regelen jullie dat allemaal zelf?! En ga je dan helemaal alleen?! Ehhh ja. En als je het mij vraagt is er ook echt geen betere optie. Of althans, ik heb hem nog niet gevonden. Voor mij gaat er niets boven een avontuur voor twee langs een zelf uitgestippelde route De voorbereiding van je reis Of dat spannend is, of gevaarlijk? Misschien soms een beetje. Anderzijds weet ik niet of het gevaarlijker is of meer risicovol dan een georganiseerde reis. Vooralsnog ben ik zelf nog altijd heelhuids thuisgekomen. Hoe? Door me goed voor te bereiden, mijn verstand te gebruiken en soms ook goed naar mijn gevoel te luisteren. Tip 1: Geniet…
-
Triathlon Trainingskamp: Beyond Hell / Above Heaven!
“Nog even volhouden, je bent er bijna!”, zegt mijn vriend als ik hem enigszins wanhopig opbel. Ik heb inmiddels ruim 100 km gefietst en ik ben er nog steeds niet. Volgens mijn spiksplinternieuwe fietscomputer -die ik nog niet helemaal begijp- is het nog 13 km tot Tilbug. Maar het lijkt alsof ik totaal uit de richting fiets. De bewoonde wereld lijkt ver weg en ik heb honger. Omdat ik dé beginnersfout heb gemaakt om te weinig voeding mee te nemen. En nou ‘zit ik er dus doorheen’. ‘First date’ Dat belooft nog wat voor mijn tripje naar Gorges du Verdon. Over een week ga ik daar wielrennen in de bergen.…
-
Running Tourist: Oud & Nieuw in Helsinki
Wat maakt mensen echt gelukkig? Macht? Geld? Sex? Nope…Het is reizen! Hoogleraar psychologie Ap Dijksterhuis zegt dat het waar is. En niemand zal hem tegenspreken. Ik in ieder geval niet. Want er is één ding waar je me ’s nachts voor wakker mag maken: een tripje naar het buitenland. Dat zei ik precies een jaar geleden ook al; in mijn blog over Dublin. Een jaar later is mijn mening onveranderd. Reizen doe ik graag! Dit keer ging mijn tripje naar Helsinki. Daar gingen mijn vriend en ik heen met Oud & Nieuw. Waarom!? Dat werd ons in de weken voor vertrek regelmatig gevraagd. Het is daar toch koud en hartstikke donker in…
-
Ironman world championship, supporteren op niveau ;)
Een laatste knuffel en dan verdwijnt hij de duisternis in, in de richting van de start van zijn langverwachte avontuur, zijn jongensdroom. Zelf zoek ik mijn weg richting het water voor een mooi plekje langs de kant. De lucht is roze gekleurd en langzaam vindt de zon haar weg. Een ontelbaar aantal mensen staat langs de kant. Rijen dik staan ze opgesteld langs het water. Sommige een nat pak voor lief nemend. En alhoewel geen deelnemer vanaf deze afstand herkenbaar is, probeert iedereen de roze of blauwe badmuts van zijn geliefde te vinden. En dan, na de start van de pro’s is het zo ver. In het vroege ochtendlicht komt…
-
De magie van Ironman Hawaii
Zonder ooit een voet op Hawaiiaanse bodem te hebben gezet navigeert hij ons richting het appartement. Hier linksaf gaat richting het keerpunt op Hawaii, laat ik me vertellen. In het donker draaien we naar rechts de Queen K op, daarna rechtsaf richting Ali’i Drive, Dig Me beach, we passeren Lava Java, nog even door en probleemloos bereiken we ons appartement. Een licht gevoel van vermoeidheid en irritatie (de reis was lang) maakt ruimte voor bewondering. Dit zijn navigatieskills straight from the heart. Ik vraag me af of er een plek op de wereld is die ik ken, zonder er ooit te zijn geweest. Lijden in het Paradijs ‘Lijden in het…
-
Raceverslag Ironman Port Macquarie: Thunder from downunder 2.0
Sommigen noemen het kranzinnig, voor anderen is het een droom: een Ironman Triathlon wedstrijd. De afstand is enorm, eerst 3,8 kilometer zwemmen, dan 180 kilometer fietsen. En met die afstand in de benen moet je ook nog eens een volledige marathon hardlopen. Edosports atleet Claudia Striekwold aka ‘Striek’ deed het. En om het allemaal nog heldhaftiger te maken, was haar Ironmanrace in warm en bergachtig Australië. Zij maakte voor ons een verslag van haar race waarin ze streed om een ticket voor Kona: “Waarom dáár helemaal?!” is de vraag die de meeste mensen stellen.. Nou, ik ben er nog nooit geweest, de wedstrijd valt in de schoolvakantie, en het parcours…
-
Ware liefde: mountainbiken in Houffalize
Vorig jaar bloeide de liefde op. Ik was vergeten hoe het voelde. Om eerlijk te zijn, denk ik dat ik het nooit echt heb gevoeld. Niet zoals het nu is, in ieder geval. Maar vorig jaar werd alles anders. Na de marathon van Rotterdam kon ik een aantal weken niet lopen en door mijn hardloopblessure. Dus sprong ik vaak op de mountainbike. Toeval bestaat niet Afdelingen, klimmetjes, singletracks en adrenaline, zonder het te weten had ik het gemist. Jaren geleden crosste ik ook wel eens rondjes door de bossen op mijn MTB, maar van écht mountainbiken was geen sprake. Ik deed maar wat. Niet dat ik nu een pro ben,…
-
Train like a pro?! Trainingskamp Lanzarote!
“Ja, maar jullie zitten er op” zeg ik lachend. Ik steek mijn hand op en sla links af. De rest fietst nog even een uurtje door. Ik voel aan mijn lijf dat het wel mooi is geweest voor vandaag. Toen ik afgelopen week mijn fiets in de koffer stak zag ik dat de elastiekjes van de run-bike-run van oktober er nog aan zaten. Met andere woorden: Er is sindsdien niet meer gefietst en vandaag staat er toch al 70 kilometer op de teller. Een stemmetje in mijn achterhoofd adviseert me mijn eerste trainingskamp ever maar eens rustig te beginnen. Neiske haakt bij me aan en samen trotseren we de Spaanse…
-
Running tourist: 48 uur in Dublin
Er is één ding waar je me ’s nachts voor wakker mag maken: een tripje naar het buitenland. Het liefst een lekker lange vakantie en ver weg, maar ook voor een tripje van -iets meer dan- 48 uur naar Dublin zet ik ook graag de wekker. O’Connell Street Op zaterdag 30 december ging de wekker weliswaar niet midden in de nacht, maar wel vroeg genoeg om de trein van 6:45 u naar Schiphol te halen. Normaal gesproken is het een kleine 1,5 uur vliegen van Amsterdam naar Dublin, maar onze vlucht van Ryan Air had wat vertraging. Niet al teveel gelukkig, dus rond lunchtijd kwamen we aan op het vliegveld…
-
Ontdoe jezelf van bullshit (in een ijsbad)
“Hmm, nou mij lijkt het best veel hoor.” Voorzichtig kijk ik op. Schuldbewust kijk ik in de heldere ogen van mijn zusje.” “Nou…” probeer ik nog “t valt wel….” Ze fronst…. Ik kijk haar aan. Even weet ik niet of ik moet lachen of huilen. Het blijft ijzingwekkend stil. Ze is slim genoeg om even niets te zeggen nu. Ze weet dat het kwartje is gevallen. Iets minder soepel Terwijl ik in de Mudsweat store naar Bart zijn verhaal luister, ben ik even afgedwaald naar een uur of twee geleden. Aan haar keukentafel in Den Haag biechtte ik op dat het ff iets minder soepel gaat allemaal. Of althans, het…
