Train like a pro?! Trainingskamp Lanzarote!

“Ja, maar jullie zitten er op” zeg ik lachend. Ik steek mijn hand op en sla links af. De rest fietst nog even een uurtje door. Ik voel aan mijn lijf dat het wel mooi is geweest voor vandaag. Toen ik afgelopen week mijn fiets in de koffer stak zag ik dat de elastiekjes van de run-bike-run van oktober er nog aan zaten. Met andere woorden: Er is sindsdien niet meer gefietst en vandaag staat er toch al 70 kilometer op de teller. Een stemmetje in mijn achterhoofd adviseert me mijn eerste trainingskamp ever maar eens rustig te beginnen. Neiske haakt bij me aan en samen trotseren we de Spaanse wind. Want die waait wel, en niet alleen vandaag.

Al in mijn woonkamer, bij het inpakken van mijn fietskoffer, werd duidelijk dat ik begon aan een voor mij nieuw avontuur. (Zo’n fiets in een koffer, wanneer je dat nog nooit gedaan hebt… Het is een beetje zoals Lex (1.92m) naast je in een vliegtuigstoel. Eigenlijk past het net niet, maar met een beetje schikken kom je er wel J)

Een trainingskamp?! Een week rennen in de Alpen, daar draai ik mijn hand niet voor om, maar een ‘vakantie’ met een blokkenschema van trainingactiviteiten??…

Daar komt bij dat me voor vertrek wordt gemeld dat het huis waar ik zal verblijven is omgedoopt tot ‘Lean-house’. Het seizoen staat voor de deur, dus er moeten kilo’s worden geloosd. Dag vakantievoer, Hellooo Superfoods! Op Weeze koop ik nog snel een zak M&M’s. Zo! Die pakken ze me niet meer af.

Anyway, het klinkt wat profi allemaal en ik ben benieuwd of ik het allemaal een beetje bij kan benen.

De stemming zit er goed in en naast dat er hard getraind wordt is er genoeg tijd voor plezier en ontspanning. Een bond gezelschap van triatleten is het. De meeste zijn atleten van EDOsports van ietwat wisselend niveau, maar door de bank genomen goed, beter en best. En geloof me, het went om de langzaamste te zijn.

Iedereen heeft zijn eigen programma maar die zijn grotendeels op elkaar afgestemd waardoor er voornamelijk samen getraind wordt. Mijn schema is stevig maar wel afgestemd op wat ik aan kan op dit moment. Zuur genoeg staan mijn trailplannen (je moet een beetje eigenwijs blijven tussen die triatleten) voor deze week grotendeels in de koelkast. Een liesblessure gooit roet in het schema. Het blijft bij een paar korte duurloopjes langs de kust en een mistloop langs de vulkanen.

Het voordeel van de triatleet is dat er bij blessures toch getraind kan worden. Niet lopen geeft meer ruimte voor zwemmen en fietsen en met het oog op mijn aspiraties voor het komend seizoen is een kickstart in het fietsen geen overbodige luxe.

Ik hervind mijn fietsplezier. Een paar mooie dagen dwalen we over het eiland en genieten we van de glooiende wegen door lavavelden, vergezichten over zee en ok, ook met regelmaat van een paar goede mannenbillen voor me. Ik geniet van iedere kilometer en kom weer wat steviger in het zadel te zitten.

In het prachtige 50 meterbad van Costa Tequise voel ik me als een vis in het water (ok, na de komst van de Duiste ploeg meer een garnaal). Het zwemmen gaat lekker en ik maak meer meters dan ooit tevoren. Techniekoefeningen, sprintjes, paddles en vooral veel, heel veel meters. Het voelt best profi zo in dit lange bad, bij een aangename temperatuur van een graad of 20. De boys testen hun snelheid (en ego’s) en naast hard trainen wordt er wederom hard genoten.

En natuurlijk zijn er avondjes dat ik bekaf om 10u in mijn bed lig, maar over all worden de dagen afgesloten met een Netflix avondje, een potje Risk of een (hilarische) Bonte (circus)avond.

En wie denkt dat in het ‘Lean-house’ geleefd werd op havermout, kip en rijst komt bedrogen uit. Ieder keukenkastje verborg zijn eigen reep chocolade en als je een beetje zoekt blijken er altijd genoeg gelegenheden voor pizza, Toms pannekoeken, ijs of een biertje. De +3 kilo die de schaal bij thuiskomst aangeeft zal wel spiermassa zijn 😉

Je ziet: Een trainingskamp is (af en toe een beetje) afzien. Maar buiten dat is het vooral fijn, gezellig, tof, heerlijk en leuk om met gelijkgestemden op pad en aan de slag te zijn. En of je dat nu doet tijdens een trailweek in de Alpen of al zwemmend, fietsend en lopend op Lanzarote, dat maakt eigenlijk niet zo veel uit. Anderhalve week sport, zon en ontspanning is heerlijk en ook nog eens een boost voor je conditie.