Train je angstspier

Afgelopen weekend was ik in de Ardennen. De ultieme bestemming voor bedrijfsuitjes, vrijgezellenfeesten én teambuilding. Want de ourdooractiviteiten zorgen gegarandeerd voor adrenaline en het inmiddels wat clichématige ‘buiten je comfort zone’ gaan. Het mag dan cliché zijn, maar leuk is het wel… daar buiten die comfort zone. Niet op het moment suprême zelf. Maar daarna is de voldoening des te groter.

Team of heroes

Van vrijdag tot en met zondag was ik samen met het ASICS Frontrunner team in de Ardennen. Op een enkeling na was ons hele team aanwezig. Zelfs de 84-jarige eindbaas Joop Rüter (uiterst rechts op de foto).

Klettersteigen

In het kader van ‘hoeveel sportieve activiteiten kun je doen in 1 weekend?’ gingen we achteeenvolgens hardlopen, nighttrailen, mindful rennen, mountainbiken, nog een keer hardlopen, pilates, bootcampen, IQlopen en klettersteigen. Dat laatste vonden mijn collega’s – toen ik er op mijn werk over vertelde- reuze grappig. Het woord en/of de uitspraak van KLETTERSTEIGEN klonk wat hun betreft hilarisch.

Rotswand

Ik denk dat mijn ASICS Frontrunner teamgenoten het Klettersteigen over het algemeen wat minder hilarisch vonden. De Italiaanse vertaling van klettersteigen is Via Ferrata. Dat klinkt wel sexy-er dan het Duitse woord. Deze term komt uit het alpinisme. Het betekent “ijzeren weg”; oftewel een met staalkabels uitgezet parcours langs een rotswand. Die rotswand is ook in de Belgische Ardennen behoorlijk hoog. 52 meter om precies te zijn. Bijkomend nadeel: het regende en het was glad!

Hoogtevrees

Tijdens mijn outdoorvakanties in Oostenrijk en Spanje had ik het al eens gedaan, dat klimmen langs een stalen kabel. Hoogtevrees heb ik niet. Dus dit keer in de Ardennen was ik ook niet bang. Dat gold niet voor alle frontrunners. Een paar van mijn teamies hadden hoogtevrees en het huilen stond hun nader dan het lachen. Des te knapper was het dat iedereen het eerste deel van de Via Ferrara gewoon deed.

Spanning & sensatie

Op bepaalde punten van het parcours kon je dus uitstappen, maar uitstappen, daar doe ik niet aan:-). Als het gaat om sporten, houd ik van spanning en sensatie. Wanneer het voor de meeste mensen iets te spannend wordt, begin ik het juist leuk te vinden. Trailrunning, mountainbiken, skiën, surfen. Ik hou ervan. Juist bij die de sporten is er weinig ruimte voor angst of onzekerheid. Ook al komt angst bij die sporten zeker voor, het helpt niet.

Nergens bang voor?

Ben ik dan nergens bang voor? Natuurlijk wel! We zijn allemaal wel bang voor iets. Of het nou gaat om hoogtevrees of de angst om ‘diep te gaan’ tijdens het hardlopen. Waardoor je minder snel loopt dan je eigenlijk zou kunnen en willen.

Angst

Of los van het sporten: de angst wat een ander zal denken. Angst om niet te voldoen aan verwachtingen. Angst dat een relatie zal mislukken. enz enz. Die onzekerheid maakt dat we ons vastklampen aan wat we al kennen, het veilige.

Wat helpt?

Soms is dat helemaal prima, maar het kan je ook beperken en je ervan weerhouden bepaalde doelen te bereiken. In de sport, maar ook in het dagelijks leven. Als dat gebeurt is het tijd om die angst te trotseren.

Dat betekent dat je juist de dingen moet doen waar je bang voor bent. Dat is heel oncomfortabel natuurlijk. Vooral in het begin. Maar wanneer je merkt dat de angst helemaal niet uitkomt of zelfs irreëel is, zal die angst afnemen.

Belangrijkste spier

Het beste advies hiervoor komt van Hazel Findlay, een Britse klimster, die in de meest extreme situaties het hoofd koel moet houden. Zij traint vooral één spier. De angstspier. ‘Oefen in angstige situaties die je net niet in paniek doen raken. Daarmee versterk je die spier.’

Foto’s door: Andy Astfalck