Raceverslag: Trail des Fantômes

Een maand geleden deed ik (Erlinde) nog mee aan de Xtrails in Houffalize, maar gisteren was het opnieuw tijd voor een trail in de Ardennen: de Trail des Fantômes. En om helemaal voor een wedstrijd op en neer naar België te rijden, dat is natuurlijk niet zo relaxed. Veel leuker is het om er een heel weekend van te maken!

Trailrunners in een huisje

Zo dachten Elsa en Andrea er ook over. Dus dat plan was begin van het jaar al gemaakt om met ongeveer 10 personen de Trail des Fantômes te lopen en in een huisje te overnachten. Dus vanaf vrijdag tot en met maandag zaten we in totaal met 11 trailrunners in een huisje vlakbij La Roche, waar de start van de Trail was. Sommige trailrunners kende elkaar wel, anderen kende elkaar helemaal niet, maar dat maakte niks uit. Het was meteen erg gezellig. En tja, hardlopers zijn gewoon leuke mensen, dus dat kan natuurlijk niet anders dan dat de sfeer onderling goed is 😉

53 km

Samen met Jonathan reed ik op zaterdagochtend vanaf Arnhem naar La Roche. Hij had nog geen startbewijs, maar hij ging ervan uit dat hij ter plekke wel een ticket zou kunnen regelen. Daarnaast twijfelde hij tussen 31 km en de 53 km. Uiteindelijk koos hij voor de 53 km. Ik vond het nogal bijzonder dat hij zonder startbewijs naar de Ardennen ging en dan ook gewoon voor de 53 km koos, alsof het niets is. Echt tof. En wat een respect voor die afstand!

20 km

Zelf vond ik de 20 km trail al lang genoeg. Begin van het jaar twijfelde ik nog over de 31 km, maar uiteindelijk was ik blij met mijn 20 km, want die afstand paste ook beter in mijn trainingsschema. Omdat ik voor de Bridge to Bridge nu vooral op snelheid train, wilde ik de Trail des Fantômes ook flink doorlopen. Toen we om 12:30 van start gingen en wilde ik zo lang mogelijk voorin bij de dames blijven en dan zou ik wel zien waar het schip zou stranden.

Zon

Het schip strandde ergens op één van de steile klimmen. Waar ik eerst nog wel tempo kon houden, had ik het super zwaar op de klimmen. Van Houffalize was ik natuurlijk wel het één en ander gewend, maar de klimmen leken hier wat steiler en in ieder geval langer. Verder had ik het snikheet, want de zon scheen volop. Voor het uitzicht was het wel heel mooi, want de wereld ziet er toch leuker uit met een zonnetje. Ondertussen zakte mijn snelheid steeds meer, door al die heuvels moest ik veel wandelen.

De Muur

Op ongeveer 5 km voor de finish kwam ik op de gevreesde “Muur”. Tijdens de Posbankloop wordt de Emmapiramide omgedoopt tot “De Muur”. Die beklimming is best steil, maar dat vond ik plotseling peanuts bij deze muur. En er kwam geen eind aan. Nou ja uiteindelijk natuurlijk toch..

What goes up must come down

Wat Newton al zei: “What goes up must come down”, klopte hier ook. Na elke een steile klim, volgde een afdaling. En op die afdalingen, dan ben ik in mijn element. Hoe steiler hoe beter, heerlijk om hard naar beneden te rennen.

Chips en cola

De drankposten waren onderweg goed geregeld. Er waren er maar liefst 2 tijdens de 20 km. En wat weglopers nooit geloven, kun je bij de trailwaterposten o.a. cola drinken en winegums, chips, tucjes, cake, fruit nemen. Hoe fijn! Party onderweg!

Watercrossing

Omdat het de vorige dag behoorlijk had geregend, was het parcours op sommige plekken behoorlijk  glad, nat en modderig. Maar ook dat hoort erbij, want zonder Mud & Sweat is het geen echte Trail! Ook een watercrossing is eigenlijk onmisbaar op een trailwedstrijd. Die was er dus ook. Op ongeveer 500 km voor de finish, mochten we een rivier oversteken, op ongeveer kniehoogte diep. Ik vond het wel een lekkere afkoeling om door dat water te crossen. Met super zware schoenen mocht ik nog 500 meter tot de finish. Gehaald! in een tijd van 2:17:50 was ik nog 6e vrouw. Not to bad. Maar het allerbelangrijkste was dat ik heel was gebleven en dat ik de komende vier weken weer flink kan gaan trainen.

Inspiratie

Na de trail bleven we op het terrein totdat iedereen binnen was en daarna was het tijd voor een douche en een hapje eten. Pizza! Na nog wat welverdiende biertjes zat de mooie dag erop. Op maandag reden we terug, naar regenachtig Nederland. Het was een topweekend, met super leuke mensen en inspirerende verhalen. Op mijn hardloop/trailbucketlijst heb ik nu ongeveer 10 trails bij kunnen schrijven. Volgend jaar wil ik naar Zwisterland, Frankrijk of Noorwegen (ok, het liefst allemaal!) om in de bergen te rennen. Maar België blijft fantastisch, dus ook hier zal ik zeker terugkomen.

Foto’s: Yoshi Monbailliu/ Sportsevents.be