Raceverslag: Montferlandrun 2015

Op zondag 6 december deden we mee aan de 15 km van de Montferlandrun. De start van het heuvelachtige parcours was in ’s Heerenberg. Dit ligt op ongeveer een half uurtje rijden van Arnhem en tegen de Duitse grens aan. Van dit parcours wordt gezegd dat het qua moeilijkheid tussen de Zevenheuvelenloop en de Posbankloop in zit. En of wij het daarmee eens zijn? Dat lees je hier.

Sfeertje

Stefanie had zich al een hele tijd geleden ingeschreven en Erlinde besliste op de allerlaatste dag van inschrijving toch om mee te doen. Twee jaar geleden liep ze ook mee en dat was heel goed bevallen. De zon scheen toen uitbundig, de omgeving was prachtig en de muziek en de Midwinterhoornblazers waren zo gezellig :-). Dat alles zorgde voor een wintersport gevoel.

Start

We waren benieuwd hoe het dit jaar zou zijn. De weersvoorspellingen waren nu helaas een stuk minder gunstig. Om 12:00 u was de start van de 15 km en we hadden bedacht dat het wel handig was om er op tijd te zijn. Dat bleek inderdaad handig i.v.m. het parkeren. Stefanie reed samen met haar familie en Erlinde ging samen met haar buurvrouw. We zouden elkaar dan ter plekke wel zien. Maar dat liep iets anders, want de appjes kwamen niet over en we konden elkaar niet vinden, dus gingen we allebei afzonderlijk van start.

Training?

Stefanie liep met haar zusje. En Erlinde liep alleen, want haar buurvrouw wilde iets minder snel lopen. Deze 15 km zagen we trouwens niet als wedstrijd, maar als trainingsloop. Na een week vol trainingen, was het niet verstandig om al te gek te doen. Stefanie kon dat prima, maar Erlinde had er wat meer moeite mee om niet volle bak te gaan.

De eerste 5 km

Hoewel de voorspellingen anders deed vermoeden, was de wind niet zo heel erg onderweg. Soms hadden we de wind mee en dat liep natuurlijk heerlijk. Wind tegen was wel minder fijn. Voor Erlinde verliepen de eerste 5 km perfect. Het ging echt lekker. Maar na 5 km kwam een lange klim en toen voelden haar benen helemaal niet meer zo best. De Coopertest van de dag ervoor, was duidelijk te voelen.

Tot 10 km

Stefanie en haar zusje liepen lekker tot 10 km, maar daarna werden hun benen ook zwaarder. Ook moest Stefanie onderweg een keer stoppen want ze had haar veter iets te strak vast gemaakt. Dat is weer eens wat anders dan Erlinde die tijdens trainingen en wedstrijden regelmatig moet stoppen omdat haar veter los zit. Niet handig als je voor een mooie tijd gaat. Maar aangezien we deze race niet als race mochten beschouwen..maakte het nu dus niet zoveel uit :-).

Jumper’s knee

Stefanie kreeg tijdens de wedstrijd (heuvelaf) opeens last van haar knie. Ze was bang dat de jumper’s knee weer vervelend ging doen, maar er was gelukkig geen reden voor paniek. Het gevoel ging snel weg en ze kon lekker doorlopen.

Het parcours

Onderweg stonden de gezellige Midwinterhoornblazers er gelukkig weer. Ook het publiek van ’s Heerenberg en de andere dorpen, was enthousiast. De route was onverminderd mooi, al hadden we best zwaar op de klimmetjes. Ook aan het einde van de route moesten we nog vaak heuvelop, terwijl we het toen helemaal hadden gehad met die heuvels.

In vergelijking met de Zevenheuvelenloop is deze route iets zwaarder, maar fijn is wel dat het een stuk minder druk is op het parcours. Je kan hier beter je eigen tempo lopen. Het parcours van de Posbankloop is nog wat zwaarder. Dus ja, we zijn het ermee eens: qua parcours zit deze wedstrijd inderdaad tussen de Zevenheuvelenloop en de Posbankloop in.

Boerenfluitjes

Er gaan flink wat internationale toppers van start tijdens de Montferlandrun, maar het is allemaal gemoedelijk. Er zijn geen officiële startvakken en het lijkt allemaal op z’n boerenfluitjes te gaan. Maar dat bedoelen we als een compliment, want de wedstrijd is prima georganiseerd!

Onderweg is er een drankpost en aan het einde van de race krijg je een energiedrank en een medaille (bij het startgeld inbegrepen). Vlakbij de start is er mogelijkheid tot omkleden en je tas (onbewaakt) achter te laten. De rij voor de Dixies was ook niet zo lang als we gewend zijn, dus ook dat is een voordeel.

Het enige nadeel vonden we het parkeren. De auto stond een eind voor de start. En op het industrieterrein, waar we de auto kwijt moesten, was het niet zo strak georganiseerd. Het duurde lang! Het is dus handig om echt op tijd te komen en er rekening mee te houden dat je een eind moet lopen van/naar de auto.

Finish en tijden

Het was dus geen ‘echte’ wedstrijd voor ons, maar we hebben er natuurlijk ook niet met de pet naar gegooid. Erlinde kwam na 1:12:57 over de finish en Stefanie en haar zusje na 1:16:45. De wedstrijdatleten waren toen al lang een breed binnen en de nummers 1 tot en met 3 mochten hun prijzen in ontvangst nemen. Voor ons was de Montferalndrun geslaagd en hopelijk zijn we volgend jaar van de partij en kunnen we onze tijden van 2015 verpulveren 😉