Race verslag: Zevenheuvelenloop Nijmegen

Samen met 39.000 andere runners ging ik (Erlinde) dit weekend naar Nijmegen. Stefanie en ik hadden ons een tijdje terug al ingeschreven voor de Zevenheuvelenloop. De bekendste wegwedstrijd (15k) van Nederland. De blessure van Stefanie gooide helaas roet in het eten en zorgde ervoor dat zij niet kon meedoen, heel jammer! Dat betekende helaas dat ik mijn Run-way budddy moest missen, het was niet anders. Gelukkig was het zondag prachtig weer…

Buienradar

Neeeeee joh, het regende en niet zo’n klein beetje ook. De buienradar zag er ’s ochtends ook niet al te rooskleurig uit voor de rest van de dag. Op social media kwamen ook van van dit soort motiverende berichtjes voorbij..

De zin om te gaan was bij mij wel ver te zoeken. Hoewel ik in de regen rennen helemaal niet er vind, zag ik er wel tegenop om in het startvlak helemaal nat te regenen, en om überhaupt om helemaal verregend in Nijmegen aan te komen. In plaats van met de fiets ging ik daarom maar met de bus naar station Arnhem.

Spanning?

Ik voelde me niet helemaal top. Ik had last van mijn buik, die leek nogal van slag, maar ik dacht dat het misschien door de spanning kwam. Misschien was ik toch zenuwachtiger dan ik dacht? Voor de zekerheid had ik ook immodium meegenomen, mocht het echt noodzakelijk zijn. In de trein dacht ik dat het wel verstandig was om er eentje te nemen, maar achteraf bleek dat misschien helemaal niet zo’n slim plan.

Alvast gewonnen

De officiële start was om 13:00 uur, maar in mijn startvlak (bruin) zouden we pas om 13:30 uur van start gaan. Ik kwam wel rond 12:00 aan, want ik moest eerst naar de Expo, die dit jaar voor het eerst gehouden werd.  Ik ging direct naar de stand van de MediaMarkt om de SoundSport headphones van Bose op te halen. Ik had opgegeven voor hun actie om deze headphones te mogen testen tijdens de Zevenheuvelenloop en ik was gewoon één van de gelukkigen. Super blij! De MediaMarkt had op de expo trouwens ook een actie voor sportarmbanden om de telefoon waterdicht te houden. Die vlogen nu natuurlijk als warme broodjes over de toonbank.

Start

Daarna in de rij voor de Dixie mét (milieuvriendelijk) WC-papier en vervolgens naar de verkleedgelegenheid in de garage bij de Rabobank. Dat was prima geregeld, het was gelukkig warm binnen. Ik had een oude trui en een vuilniszak mee om me warm te houden in het startvlak. Nog even uitvogelen hoe ik de oordopjes in mijn oren kreeg en hoppa, richting het startvak. Voorzover ik wist moetsen er geen bekenden in hetzelfde startvlak starten, dat was jammer. Maar wat was het druk. Omdat ik me niet top voelde, wil ik zo snel mogelijk beginnen en klaar zijn met de race. Ik heb me wel eens vrolijker gevoeld voor een run. Gelukkig kwam er redelijk snel beweging in de massa, dus daar gingen we.. over de matten.

Losse veter

Mijn ambitieuze plan was om een pace van 5:00 (12 km per uur) aan te houden en zo rond 1:15 over de finish te komen. Ik had de race in blokjes van 5 km opgedeeld. Niet te hard van stapel de eerste kilometers (vals plat) maar wel doorlopen. De volgende 5 km het tempo volhouden. Daarna komt nog een bult en de laatste 4 km volle snelheid naar beneden. Het liep wat anders. De eerste 5 km gemiddeld 5.21, daarna 5:30. Onderweg ging 2 keer (!) mijn veter los. Ik heb dat vaker met de NikeLunarGlides, met mijn andere schoenen heb ik dat nooit. Terwijl ik uit voorzorg een dubbele knoop erin had gelegd. Pfff, ongelooflijk, de tijd tikt natuurlijk weg als je moet gaan stoppen om je veters te gaan strikken.

Gasgeven

Bij het 10 km punt kwam nog een pittig stukje maar daarna moest ik gasgeven naar beneden en dan kon ik nog flink wat tijd winnen…. Maar nee, dat lukte helemaal niet. In de eerste plaats was het wel erg druk op het parcours, maar ik kon ook geen snelheid maken en inhaal manouvres trok ik nu echt niet. Daarnaast was mijn veter aan de andere schoen nu los. De derde keer. O Sweet Lord, hoe kan het? Ik ging niet meer stoppen om ‘m dicht te maken, maar wilde natuurlijk ook niet onderuit gaan. Nog 1 km, 750 m, 500 m, 250 m en daar was de finish. 1.21:47.

NO party in the tummy

Normaal moet ik echt even bijkomen/uithijgen aan de finish na een eindsprint maar dat had ik nu niet. Maar ja die eindsprint was er dan ook niet. Ik had wel een ander probleem, mijn buik. Het voelde helemaal niet goed en toen ik bijna bij de kleedruimte was, werd ik ook nog heel erg misselijk. Bleh.. was ik maar thuis. Snel in de trein en de terugreis duurde veel te lang. Ik werd nog wel gefeliciteerd met mijn medaille door een mede-reiziger (geen loper;). Die dacht dat ik op het podium had gestaan, haha.

Recap

Eenmaal thuis onder de douche en daarna onder de wol. Een buikgriepje?! Fijn is anders. Het was niet helemaal mijn dag, de regen maakte het er niet beter op, maar de organisatie en de vrijwilligers van de Zevenheuvelenloop waren top. In de regen vrolijk drankjes aanbieden en mensen aanmoedigen, geweldig! Het parcours is erg mooi (met zon natuurlijk nog mooier), maar de allermooiste loop van Nederland, dat vind ik het niet. De Midwintermarathon of de Montferland Run vind ik nog mooier. Ook de drukte vond ik ook wat teveel van het goed, want ik kon ik toch niet helemaal mijn eigen tempo lopen.

PR

Maar het is wel een loop die je een keer gelopen moet hebben. Dit was trouwens niet mijn eerste, maar tweede keer Zevenheuvelen. Mijn allereerste hardloopwedstrijd was hier in 2011, dankzij een leuke en fanatieke collega van destijds, die me overhaalde om te gaan trainen voor en 15 km. (Thanks Eva!) En de rest…is geschiedenis. En ja, die derde keer komt er ook wel. Die 1:21 moet eraan geloven. PR? Smash it!