Raceverslag: Ruitenburg Halve Marathon Maassluis

Na ongeveer 8 weken trainen, was het gisteren zover, de halve marathon van Maassluis. Ik (Erlinde) wilde sowieso een PR lopen, en de doelstelling was om 1:50 te lopen. En of dat gelukt is? Dat kom je zo te weten.

Berlijn- Diepenheim- Maassluis

De Ruitenburghalve in Maassluis was dus niet de eerste halve marathon die ik liep. Vorig jaar liep ik ‘m in Berlijn, waarbij de streeftijd binnen de 2 uur was. Dat lukte toen niet, want ik was 3 minuten te langzaam. Omdat ik revanche wilde, liep ik gauw daarna de halve marathon in Diepenheim. Dat lukte (net) binnen de 2 uur, mijn eindtijd was 1:59.

Streeftijd

Maar om dit jaar goed te beginnen was mijn streeftijd op de halve marathon in Maassluis een flink stuk sneller. Aangezien ik me bij Running Improvement had aangesloten, wat je hier hebt kunnen lezen, betekende dat ook een serieuze training en begeleiding. Mijn doelstelling was een eindtijd 1:50, maar alle trainingen deed ik met wedstrijdtempo 12 km per uur, dus 1:45.

Trainingen

Hoewel ik het in de trainingen zeker niet makkelijk heb gehad, ging het voor mijn gevoel wel goed. Het wedstrijdtempo haalde ik in de meeste gevallen wel, en ik merkte al gauw dat ik echt sneller werd. Ik had zo af en toe wat pijntjes, maar dat was van korte duur, niks serieus, dus op papier stond ik er goed voor.

Raceday

Gisteren was het moment daar om te pieken, maar zoals iedere hardloper wel weet, moet op zo’n dag dan wel alles kloppen. Qua weer was het voor mij niet ideaal. Ik vind kou op zich prima, maar regen vind ik niet zo fijn. Hoewel er ook tal van hardlopers zijn, die regen juist heerlijk vinden. Het goede nieuws was wel dat het niet zo hard waaide als vorige week.

De eerste 12 km

Vanaf de start tot 12 km liep het gesmeerd. Ik liep met samen loopmaatje Susan mee met de pacers van 1:45. Dat liep heel fijn, tot het moment dat ik mijn gelletje niet goed open kreeg, ik opeens een zere heup kreeg en ik het tempo niet meer vol kon houden. Ik moest het groepje laten gaan en liep nu in mijn eentje. Al snel kwam Kees (de trainer) eraan en die gaf mij een aantal schoppen onder mijn kont (figuurlijk natuurlijk). Maar ik zat op een dood punt. In de trainingen heb ik dat ook gehad, maar daarna kon ik mij wel herpakken. Het dooie punt duurde nu wel erg lang.

80 % mentaal

Een hardloperswijsheid – misschien wel cliché inmiddels- is dat een (halve) marathon lopen 80% mentaal is. Dat mentale gedeelte zat zondag niet helemaal lekker. Omdat dit blog geen dagboek is, ga ik het niet uit de doeken doen wat er aan de hand was (wat wel een beetje suf is als je dit leest, zo’n half verhaal, maar hopelijk wel begrijpelijk, want niet alles hoeft online;-). Maar naast het mentale gedeelte, deden mijn benen het gewoon niet meer. En ja, die heb je ook nodig om te lopen.

Tot 17 km

Kees spoorde mij nog steeds aan en hoe fijn ik zijn aanmoedigingen tijdens de training vond, hoe irritant vond ik het nu. Het liefst wilde ik dat hij weg zou gaan en me gewoon maar zou laten lopen. Ik vroeg me af waarom ik het eigenlijk zo’n goed idee had gevonden om mezelf zo’n doel te stellen in een wedstrijd. Wat was daar ook alweer leuk aan? Na kilometer 17 kreeg ik het eindelijk weer een beetje te pakken, hoewel de kilometertijden niet erg veel omhoog gingen, liep het wel makkelijker. Het ging er om spannen of ik de 1:50 zou gaan halen.

Finish

Gelukkig was daar eindelijk de finish en was er een einde genomen aan de halve marathon. Mijn officiële eindtijd is 1:51:07. Volgens mijn Nike Sportwatch+ heb ik de halve in 1:50:40 gelopen. Dat klinkt toch net iets beter. Tijdens het lopen had ik niks door, maar toen ik over de finish kwam, had ik het zo koud, ik trilde als een rietje. Gelukkig was daar warme bouillon, want dat kon ik wel gebruiken.

Houdoe en bedankt

Daarna snel naar de sporthal om droge kleren aan te doen. In de sporthal was het warm en gezellig, er hing een beetje een carnaval-achtige sfeer. Dat kwam vooral door de carnaval hits, die ik best kan waarderen. Mijn loopmatties, 4 snelle mannen en een snelle vrouw, hadden hun doelstelling (ruim) gehaald en iedereen had een PR gelopen. Echt super goed gedaan, ik ben trots op ze!!

Op mezelf ben ik ook trots, al had ik natuurlijk liever 1:45 gelopen, maar dat zat er gewoon niet in. En ja.. zo blijft er ruimte voor verbetering ;-). En Kees, als je dit leest, ik kon je wel schieten tijdens de halve marathon, maar dankzij jouw aanmoedigingen, het schema en de trainingen, heb ik wel een dik PR gelopen en ben ik gewoon een heel stuk beter geworden. Thanks!!

Racerecap Ruitenburg Halve.

Naast de 21,1 km kon je in Maassluis ook 10 en 5 kilometer lopen. Alle afstanden gingen tegelijkertijd van start, maar het parcours werd goed aangegeven en er stonden genoeg vrijwilligers (in de kou en regen, de helden!).

Het is geen massale loop, de organisatie is professioneel en er was genoeg kleedruimte in de sporthal. Het parcours was behoorlijk plat en dus goed geschikt voor een PR. Wij hadden helaas een grijze/natte/koude dag en dat maakte het onderweg natuurlijk niet zo sfeervol. Er stond niet veel publiek langs de kant (wat logisch is met dat weer), maar dat maakte het wel saai.

Het was verder heel handig dat er pacers (hazen) waren, dat liep op zich heel prettig met zo’n groepje. En last but not least.. ik vond de deelnemers aan de Ruitenburg Halve erg aardig. Hoewel ik zelf onderwerg amper een woord kon uitbrengen, werd ik geregeld aangemoedigd door andere lopers en toen ik op het laatst nog een dame inhaalde moedigde ze mij ook luidkeels aan, hoe sportief is dat?!

En nu?

De halve is geen hele. De volgende uitdaging is dus een hele MARATHON. Antwerpen here we come! (hierover volgt later natuurlijk veel meer..)