Race verslag: Stuwwalloop 10 KM 2016

door Stefanie

Zaterdag was het tijd voor een van de mooiste lopen van Nederland: de Stuwwalloop in Oosterbeek. Er was niet alleen een trail, waar Erlinde aan meedeed. Maar er waren ook meerdere afstanden op de weg. Stefanie deed mee aan de 10 km op de weg en schreef er voor deze gelegenheid nog één keer blog over! Lees mee, hoe het haar verging.

Stuwwalloop XL

Eigenlijk was ik van plan om dit jaar mee te doen aan de Stuwwalloop XL. De afstand van 17,7 kilometer op de weg. Dat was dit jaar voor het eerst. Maar zonder goede voorbereiding de 17.7 km rennen, klonk als een enorme uitdaging. Sinds maanden heb ik niet meer verder dan 10 km gerend, als ik dat al deed. De afgelopen weken heb ik alleen maar interval trainingen gedaan. Naast mijn krachttrainingen. Hoe ga ik deze lange afstand overleven? vroeg ik me af.

Help!

Ik appte meteen mijn zusje en vader om mij te helpen en steunen. Mijn zusje gaf dezelfde reactie als ik….:” Dat ga ik niet overleven, ik heb al veel te lang niet verder dan 10 km gerend“… Haha! Ze kon die dag helaas ook niet. Mijn vader kon wel! Hij rent vaak en ook verder dan ik. Gelukkig maar, hij wilde mee. Met hem erbij, durfde je wel deze uitdaging aan te gaan.

Zaterdag

De start van de Stuwwalloop was ’s avonds. Ik moest dus nog even wachten. Ik mocht mezelf voor die tijd niet te moe maken..Ik moest immers maar liefst 17 km rennen op een pittig parcours. Mijn vriend en ik liepen die dag heerlijk met de hond door Sonsbeek, stad en over de markt. Daarna gingen we thuis in de zon lunchen en chillen in onze heerlijk strand stoelen. Maar de run kwam steeds dichterbij en de gedachte om een andere afstand te lopen begon ook steeds sterker te worden. Toen hakte mijn moeder de knoop door “Ga dan lekker de 10 km lopen met je vader, dat vindt hij ook echt niet erg”. Zo gezegd, zo gedaan.

Klaar voor de start

Toen was tijd om te starten. Ik vond het heerlijk om mee te doen aan een relatief klein evenement. Geen massa’s mensen in verschillende startvakken. Nee, gewoon relaxed. Van te voren hadden mijn vader en ik bedacht om rustig te lopen. We hadden streeftijd, dus voor ons was het doel om lekker te lopen en lol te hebben.

https://youtu.be/b-bogZGtE20

Lastig weertje

We merkte al snel dat het erg benauwd was. Na 2 km begon ik al flink te zweten en had ik al een droge mond. Maar ik had overdag veel water gedronken dus ik kon er nog wel even tegenaan zonder drinken. Daar maakte ik mij geen zorgen over.

Pit stop

We liepen heerlijk tot ik mijn buik begon te voelen. Ik heb nog nooit tijdens een evenement een pitstop moeten maken. Maar toen wij na 5 km bij de waterpost kwamen, was er geen Dixie. Oké dan moet ik verder rennen of toch niet?! Ik probeerde het, maar na een paar stappen sprong ik toch in de bosjes. Balen! Want nu was ik mijn vader kwijt.

Vleugels

Er zat niks anders op dan keihard rennen om weer bij hem te komen. Ik kreeg een soort vleugels en rende alsof mijn leven er vanaf hing. Mijn vader had namelijk stevig door gelopen dus het duurde ook gewoon meer dan 2 km dat ik weer bij mijn vader was. Maar eenmaal daar weer aangekomen kon ik moeilijk uit mijn snelheids flow komen. Ik rende dus voorbij mijn vader en kwam daardoor iets eerder over de finish dan hij. We hadden allebei lekker gelopen en waren we blij dat we voor de 10 km hadden gekozen.

Tot slot

Ik heb al een aantal maanden ervaren dat voor mezelf trainen voor mij het fijnste voelt. Geen prestatie druk, ik bepaal zelf wat en wanneer ik train en dat maakt de evenementen die heel af en toe mee doen des te leuker.

Bedankt Stuwwalloop! Het was een hele mooie run!