Gear,  Geen categorie,  Triathlon

Trainen met een vermogensmeter

Ik vertel het aan iedere atleet die het maar wil horen. Niet een motortje in mijn fiets maar juist een paar geleende Garmin Vectoren, AKA mijn handrem, waren de sleutel tot succes tijdens mijn Ironman.

Over mijn race vertel ik je hier… Komende week zal Edo van der Meer, (mijn) triathloncoach en eigenaar van EDOsports triathlon- en duursportcoaching, je een meer technische inkijk geven in het trainen en racen met een vermogensmeter.

Vermogensmeter als handrem

Enthousiast als ik ben is doseren niet één van mijn competenties. Ik ben zo’n atleet bij wie een coach vooral op de rem staat en uit man en macht probeert te voorkomen dat ik in 7 sloten (lees lange afstandsavonturen) tegelijk loopt. Dat wetende leek mijn grootste valkuil in een Ironman de kans dat ik, lekker enthousiast en voorin het veld, afgefikt aan mijn marathon zou beginnen. Daar wist de coach wel wat op zei hij, en voor ik het wist lag ik aan de ketting.

Trainen, testen en rekenen

De laatste twee maanden voorafgaand aan mijn Ironman wordt er getraind, getest en gerekend en wordt het ideale wattage voor mijn heldentocht berekend. Het enige dat me te doen staat is me houden aan de afspraak met mezelf en de coach, en de race doseren.

De uitdaging

Dit laatste blijkt mentaal een uitdaging. Dames (en heren) van wie ik wist of vermoedde dat ze langzamer zijn dan ik, snellen me voorbij in de eerste fietsronde. En alhoewel een blik op mijn Garmin anders suggereert, voelt iedere vezel in mijn lijf alsof het gemakkelijk harder kan. “Statistieken liegen niet”, “Statistieken liegen niet”… is mijn mantra tijdens de eerste ronde.

Lifesafer

Ergens halverwege de tweede ronde blijkt mijn tactiek zijn vruchten af te werpen. Op de klimmetjes raap ik de eerste dames op. Het vertrouwen in mijzelf en de statistieken groeit. Ik stap van mijn fiets en ben blij verrast met mijn fietstijd. 10 minuten sneller dan gehoopt!! Als klap op de vuurpijl loop ik een super vlakke marathon. De laatste kilometers zijn zwaar, maar doable en mijn verval is minimaal. En terwijl de nummer 4 en 5 voor mij door het ijs zakken, ren ik naar een 3de plek in mijn agegroup.
Nooit zal ik meer een Ironman doen zonder een vermogensmeter… Eindelijk heb ik mijn externe handrem gevonden 😉

Meer weten over de technische ins en outs van het trainen met een powermeter? Lees dan volgende week de blog waarin Edo van der Meer je hierover meer uit legt….

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vijf × 5 =