-
Nieuw doel: Ladies Run Rotterdam
Door de blessure onder mijn voet heb ik een flink aantal weken niet kunnen hardlopen. In eerste instantie was dat frusterend, want “stil zitten is zeg maar niet echt mijn ding”. Gelukkig kon ik wel fietsen op mijn mountainbike. Ook ben ik een paar keer naar het zwembad gegaan. Niet om in zon te liggen, maar om baantjes te trekken. Verder ben ik krachttraining -zoals gebruikelijk- blijven doen. Mijn conditie is dus niet helemaal ingestort. Geen Wales Marathon Dat is goed nieuws. Voor mij dan. En nog meer goed nieuws: Inmiddels ben ik ook weer aan het hardlopen. Kanttekening daarbij is wel, dat ik het lopen weer rustig moet opbouwen.…
-
De (levens)lessen van de marathon
Precies 6 weken geleden liep ik de marathon van Rotterdam. Niet mijn beste en zeker niet mijn leukste marathon ooit. Het was vooral enorm afzien en ik overwoog om tijdens de marathon uit te stappen. Dat is iets wat nooit eerder bij mij was opgekomen. Uitstappen, dat doe je niet. Zo dacht ik altijd. Tenzij je geblesseerd bent natuurlijk. Ik was niet euforisch toen ik over de finish op de Coolsingel ging, maar wel blij en vooral erg opgelucht. Toch had ik een beetje een bittere nasmaak na die marathon. Of het nou kwam omdat ik geen PR had gelopen of omdat ik daarna zat opgescheept met een blessure, ik…
-
Vrijdag = Koelkast Kijkdag (Marjolein Bil)
In de trailwereld is het inmiddels een bekende naam. Ze is een super sportieve dame die het liefst zo lang en moeilijk mogelijke trailwedstrijden loopt. Dan hebben we het over wedstrijden van meer dan 100 kilometer met zoveel mogelijk hoogtemeters! Kijk mee in de koelkast van deze stoere -en prettig gestoorde- ultraloopster: Marjolein Bil. Marjolein, de meeste trailrunners kennen je natuurlijk wel. Maar voor degene die je nog niet kennen, wie ben je? Ik ben Marjolein Bil, 31 jaar oud, geboren in Zaandam, gestudeerd in Utrecht en ik woon nu 2 jaar in Zwitserland. Gaaf zeg! Wat doe je daar allemaal in Zwitserland? Ik ben fysiotherapeut en ik heb mijn eigen bedrijf,…
-
Win! Het boek Mama’s Marathon
Op maandag a.s. is de Boston Marathon, één van de oudste marathon’s ter wereld. Een Nederlandse dames die daar aan de start staat is Esther Roelofs (41). Schrijfster van het boek Mama’s Marathon. Als Esther de marathon in Bosten uitloopt zal zij de derde Nederlandse vrouw zijn die daarna de ‘six star finisher medal’ ontvangt (New York, Chicago, Tokio, Berlijn, Londen en Boston). Deze dame heeft dus al aardig wat marathons op haar naam staan. En dat terwijl ze moeder is van twee dochters én partner is bij een adviesbureau WorkWire én initiatiefneemster van The Power Run Project, een stichting die hardloopprogramma’s voor vluchtelingen organiseert. Mama’s Marathon De vraag die dan gelijk opkomt:…
-
Marathon Rotterdam 2017: The Day After
Gisteren deden Sanne Anne-Hester en ik alledrie mee aan de Marathon Rotterdam. Het bleek een van de zwaarste edities ooit te zijn. Alleen in 2007 was het nóg warmer. Gelukkig zijn we alledrie over de finish gekomen. Anne-Hester en ik hebben onze streeftijd niet gehaald. Anne-Hester finishte na een zware tocht in Rotterdam met een tijd van 4:18 en ik kwam met 3:49 over de finish. Sanne heeft haar doel wél gehaald. Zij liep een tijd van 3:51. We blikken nog even terug op gisteren, het moment toen we over de finish kwamen. Hoe we ons vandaag voelen en kijken ook alvast vooruit, naar de volgende marathon. Hoe voelde je toen je over…
-
Vrijdag = Koelkast Kijkdag (@Manon_Runs)
Vandaag kijken we in de koelkast bij ASICS Frontrunner Manon, op social media beter bekend als @Manon_Runs. Hardlopen is niet het enige wat deze sportieve dame doet. Ook voor krachttraining, boksen, bootcamp of klimmen draait zij haar hand niet om. Als je haar Instagram of Fabookpagina bekijkt, zou je bijna denken dat ze full-time atleet is. Of fitness model. Maar Manon heeft naast al haar sportieve bezigheden ook nog een ‘normale baan’. Hoe lukt het haar dat allemaal te combineren? En hoe gezond eet ze eigenlijk? Manon, wat ben jij heerlijk sportief. Is dat altijd als zo geweest? Ik sport mijn hele leven al. Toen ik jong was deed ik aan hockey, wat ik 13 jaar heb gedaan. Daarna ben ik de sportschool ingegaan, waar ik ook…
-
Monday Runners Day: De laatste van 2016
Monday Runners Day: De laatste van 2016 In januari van dit jaar wilden we de hardlopende dames een handje helpen bij de goede voornemens. Vanaf toen gingen we op elke eerste maandag van de maand een stuk hardlopen door Arnhem. Monday = Runners Day, was geboren. Aanstaande maandag 7 november 2016 is het de allerlaatste keer van dit jaar. In de feestmaand december slaan we de MRD over. Vanaf januari, gaan we verder, maar wel in andere vorm. Waarover later meer!
-
Nieuw doel: Ultra Marathon
Na de Marathon du Mont Blanc, die ik eind juni liep, wist ik het even niet meer. Die marathon was zo fantastisch. Over een parcours van 2800 hoogtemeters en 43 kilometer deed ik maar liefst 7 uur en 11 minuten. Dat klinkt idioot lang, maar voor deze race was dat qua snelheid eigenlijk best prima. Het waren in ieder geval 7 hele mooie uren. Het nadeel van zo’n geweldig evenement is, dat ik me afvroeg welk evenement dit in hemelsnaam kon overtreffen?
-
PMS: Post-Marathon Syndroom
PMS: Post-Marathon Syndroom De term PMS dacht ik te kennen als premenstrueel syndroom. Iets van vrouwen dus. Zoals mijn ex-vriend het zei: Als vrouwen daar last van hebben, sluit ze dan op in een kamer en open alleen de deur om een reep chocola naar binnen te gooien. Of gold dat nou bij menstruatie? Maar dat terzijde. PMS blijkt nog een andere betekenis te hebben: Het Post-Marathon Syndroom. Maar dat los je niet even op met een reep chocola.
-
Marathon Motivatie: Hoogtestage in Kenia
Marathon Motivatie: Hoogtestage in Kenia Nog 7 weken en dan staan we aan de start van de Marathon van Rotterdam. Maar voordat het zover is ga ik (Erlinde) eerst op hoogtestage in Kenia. Dat klinkt wel cool! En zo lijkt het alsof ik een ware topatleet ben, die de marathonvoorbereiding heel serieus neemt. Dat laatste is misschien wel een beetje waar, maar het eerste jammer genoeg niet. Maar dat ik hardlopen fantastisch vind en alles uit mijn marathontraining wil halen, is wel duidelijk. Ik ga dus naar Kenia, maar waarom eigenlijk? En heeft het überhaupt wel zin, zo’n hoogtestage?
