Raceverslag: Bridge to Bridge 2015

Afgelopen zondag liepen wij allebei de Bridge to Bridge in Arnhem. Heeft Stefanie haar 20 minuten doel gehaald? Hoe verliep haar race? Dat lees je nu.

Een stuk historie

Een stuk historie, dat is wat de Bridge to Bridge eigenlijk is. Om ‘stil te staan’ bij de Slag om Arnhem, de veldslag die in en rond Arnhem plaatsvond, als onderdeel van operatie Market Garden. Er zijn meer evenementen die de Slag om Arnhem herdenken, zoals de Airborne Wandeltocht. Ook een mooi evenement, maar wij rennen liever dan wandelen. Dus voor ons is de keus snel gemaakt. Daarnaast is het thuiswedstrijd die wij zeker niet voorbij laten gaan. Een mooie manier om even stil te staan bij wat er in 1944 hier in Arnhem gebeurde.

De tweede zondag van september

De Bridge to Bridge vindt altijd plaats op de tweede zondag van september. Ondanks het een thuiswedstrijd is, de datum voor altijd vaststaat en ik letterlijk om de hoek woon heb ik mij pas 1 keer eerder voor deze wedstrijd ingeschreven. Helaas liep ik toen een blessure op en mocht ik niet starten die dag. Daarna heb ik me nooit meer ingeschreven voor de Bridge to Bridge. Wel heb ik verschillende jaren staan kijken. Maar dit jaar moest het er toch weer van komen. Ik kon het mezelf niet verkopen om niet te gaan. Maar welke afstand?

De 3 EM

De Bridge to Bridge kent verschillende afstanden, waaronder de 3 EM. De EM staat voor Engelse Miles. De verhouding is 1 km = 1,6 EM. De 3 EM is dus 4,8 km. Ik ging deze keer voor korte afstand. Sinds kort ben ik gestopt met lange afstanden lopen. Dit besloot ik na mijn blessureleed van vorig jaar. Misschien was het even tijd om pas op de plaats te nemen? Dat heeft inderdaad geholpen. Ik bleef blessurevrij en begon weer te genieten van hardlopen. De lange afstanden komen vanzelf wel weer, want ooit weer een marathon lopen staat echt wel op mijn planning. Alleen waar en wanneer dat weet ik nog niet. De tijd zal het leren. Maar voor nu leek mij de 3 EM wel een hele mooie afstand om een mooie tijd op te lopen.

Mijn doel

Voor een vrouw is 20 minuten op de 5 km rennen een mooie prestatie. Een magisch getal voor mij op de 5 km die ik graag een keer wil behalen. Nu is 3 EM geen volledige 5 km, maar dat scheelt niet veel. Dus ik ging er toch voor. Maar mijn tempo moest dus omhoog en dat ging ik niet in mijn eentje redden. Dus ik begon te trainen bij DE LOPER en later ook bij Ciko’66. Ik merkte al snel dat ik van de baantrainingen veel leerde en sneller verbetering zag, plus het is meer mijn ding dan door het bos rennen.

Vakantie

Nu was mijn tijd om te trainen tot de Bridge to Bridge best kort en of 3 minuten er af kon trainen voor die tijd was nog de vraag. Maar daar zijn doelen voor. Deze maak je om een streven te hebben, om naar toe te trainen. Uiteindelijk is het een momentopname en is het altijd afwachten of het lukt. En ander punt was, dat ik nog een vakantie gepland had staan tijdens mijn trainingsperiode. Van maar liefst 3 weken. Mijn trainers adviseerde mij om tijdens mijn vakantie wel te blijven rennen.

Nog 1 week

Ik nam netjes mijn spullen mee naar Zuid-Frankrijk maar eenmaal daar merkte ik dat mijn lijf meer baat had bij rust. Bewegen doe ik tijdens mijn vakantie al voldoende, misschien is het juist goed om even niet te rennen. Mijn spieren hadden er absoluut baat bij. Maar na de vakantie moest ik er weer aan geloven. Ik had nog precies 1 week om te trainen.

Moment van de waarheid

Zondag 13 september 2015 het was zover. De dag van de waarheid. Was ik er klaar voor? Ik was goed uitgerust en had er absoluut zin in, maar stiekem was ik ook zenuwachtig. Alle lezers van onze blog wisten ten slotte dat ik voor de 20 minuten wilde gaan. Dat zorgde voor enige zenuwen, want stel dat ik het niet haal….

Naar de start

Ja wat dan?! Ik zat mezelf gewoon gek te maken. Ontspan Stefanie! Helaas mocht ik pas om 15.00 uur starten en zat ik tot die tijd, met pieken en dalen, strak van de zenuwen. Eindelijk het was 14.35 uur, tijd om te gaan. Laatste keer naar de wc, schoenen aan en hoppaaaa naar de start. Ik rende er rustig naar toe en was even alle zenuwen kwijt. Dat voelde erg goed, maar dit ontspannen momentje was maar voor korte duur.

Game on!

Daar stond mijn moeder met het goede nieuws dat Stephan Hoegen, een hele goede atleet en één van de  trainers van DE LOPER, mij zocht om mij te coachen. Daar gingen mijn zenuwen weer de lucht in, haha. Super fijn dat hij mijn haas wilde zijn tijdens de wedstrijd maar ook wel weer extra spannend. Dadelijk red ik het tempo niet. Gelukkig kon ik in het startvak even met een collega praten en opeens ging daar het startschot. De game is ON!. Stephan Hoegen haakte snel aan en daar gingen wij op naar de 20 minuten! Of toch net niet?

Ademhaling

Het is best wel handig als je tijdens het rennen je ademhaling onder controle hebt. Het bepaalt de wedstrijd, maar waarom bleef mijn ademhaling zo hoog? Ik was zo zenuwachtig dat ik mijn ademhaling niet onder controle kreeg en dus vanaf de start tot de finish heel hoog zat in mijn ademhaling en dus achter mezelf zat aan te hikken. Kon ik maar even mijn ademhaling terug pakken, dan kon ik meer gas geven. (Foto via Action Shot.nl)

Don’t stop

Maar dat lukt niet, zelfs niet toen wij de eerste brug naar beneden rende. Ik wist dat het een zware wedstrijd zou worden en dit maakte het allemaal nog zwaarder. Ik heb echt alles gegeven wat ik kon en zeker niet genoten van de run. Ik heb niet naar het publiek gekeken, ik hoorde wel mijn naam en aan de stemmen herkende ik de mensen, maar verder heb ik alleen maar gedacht ik STOP! Maar stoppen is geen optie en Stephan was erbij dus ik kon ook niet stoppen. Hij heeft mij er absoluut doorheen gesleept en zonder hem had ik ook deze tijd niet neergezet. Als ik alleen was geweest had ik mijn tempo terug gehaald om mijn ademhaling terug te krijgen.

Finish

Met een tijd van 21.46 kwam ik over de finish. Natuurlijk was ik teleurgesteld maar ik moest ook aan mezelf toegeven dat het met deze hoge ademhaling nog best een prestatie was. Ook had ik vakantie gehad en misschien was dit wel slim of misschien ook niet. Dat zul je nooit weten natuurlijk. Al met al ben ik blij. En die 20 minuten komen de volgende keer wel. Mijn gemiddelde tempo was 4.33 en mijn maximale snelheid 3.36 minuten per kilometer. Met een 12e plaats van de 785 vrouwen was de Top 10 niet gelukt, maar ik heb veel deelnemers achter mij gelaten dus dat geeft een goed gevoel.