Raceverslagen

Raceverslag: ASICS Xtrails Houffalize 2014

Raceverslag: ASICS Xtrails Houffalize 2014

Raceverslag: ASICS Xtrails Houffalize 2014

Afgelopen zondag was het zover, de eerste echte buitenlandse trail waar ik (Erlinde) aan meedeed. In eerste instantie was er sneeuw voorspeld en bij de 16 km route moest je ook door het -ijskoude- water. Stefanie was daarom heel blij dat zij niet aan deze trail in Houffalize hoefde mee te doen, maar ik had er wel zin in, al zag ik niet erg uit naar die watercrossing. Hoe het mij verging lees je hier.

Lekke band

Zaterdag vertrokken we met in totaal 6 lopers en aanhang naar Houffalize. De dag begon niet zo best, want mijn auto had een lekke band. Gelukkig zouden we vanaf Velp met Hans meerijden naar België, en nu was hij ook nog eens zo aardig om ons thuis op te halen. De reis ging verder prima en na een paar uurtjes kwamen we bij het hotel aan. Even de Trailexpo bekeken (die niet zo groot was) en alvast het startnummer opgehaald.

Cliff

Daarna downtown Houffalize voor het diner. Daar koos ik het beste pre-race maaltijd die je maar kan bedenken… een hamburger met frietjes; ). Dat was niet de beste keus, de couscous van Dorethea bleek uiteindelijk veel lekkerder… (en het was meer en ook nog eens gezonder). Tsja. De Tiramisu als toetje maakte wel wat goed gelukkig. Daarna gingen we nog een drankje ( thee) doen in het hotel met het spetterende optreden van de One Man Orchestra… world famous: Cliff. Wie kent ‘m niet? Erg grappig, maar ondanks de kneiters van Cliff gingen we op tijd naar bed, want morgen zou een pittige dag worden.

Stevie Wonder

Ik kwam op de hotelkamer tot de ontdekking dat ik mijn lenzenbakje en vloeistof was vergeten. In onze groep had verder niemand lenzen en ook bij de receptie was natuurlijk geen lenzenvloeistof. Lenzen in water is geen optie en inhouden ook niet. En een bril had ik ook al niet bij me. Pfff. Hoe dom! Nou moest ik dus zonder lenzen een trail met supersteile afdalingen gaan doen.

Ff wachten

De volgende dag gingen 4 van ons om 11:00 uur van start voor de 25 km. Loeky en ik moesten nog even wachten voor de start voor de 16 km, die was om 13:00. De weersvoorspellingen waren niet zo best (regen), maar gelukkig was het nog droog en kwam het zonnetje er zelfs een klein beetje door.

Start

Ik was toch best zenuwachtig voor het parcours en dat zonder lenzen.. Ik moest wel 100 keer naar de WC. En toen was het eindelijk 12:30 en konden we gaan inlopen. Om 13:00 van start en ik had verwacht dat het eerste stuk het zwaarst zou zijn. Maar het ging eigenlijk best lekker. Het klimmen was pittig, maar prima te doen. Wat een mooie uitzichten onderweg, en wat een leuke paadjes. Dat is toch echt wel anders dan in Nederland.

Watercrossing

Tot ongeveer 9 km dacht ik dat ik echt een supersnelle tijd ging lopen, maar toen kwam de watercrossing. Verstand op nul en door dat koude water heen. Wel voorzichtig, want ik wilde er echt niet invallen (zoals bij sommige anderen wel gebeurde). Het water kwam tot iets boven de knieën, het was koud, maar te doen. Vervolgens waren mijn broek en mijn schoenen natuurlijk wel kletsnat en de schoenen heel zwaar. Er volgende een beklimming, en nog één en nog één. Daarna kwam het eet- en drinkpunt. Er lag van alles: chips, pinda’s, bananen, soep, cola enz. Ik nam heel bescheiden alleen een glaasje water:). Ik moest nu even nergens anders aan denken, no hamburger met frietjes for me…

Amai…

Hoppa vooruit met de geit, op naar de laatste 5 km. En die waren heftig. De klimmetjes, maar ook het dalen was moeilijk. Een Belgische loper naast me vond het ook en riep uit: “Amai, da’s me toch steil!” Het was modderig/glad en ik heb heel erg veel moeten wandelen. Daar ging mijn snelle kilometertijd… Maar dat kon me ook niet meer zoveel schelen, heelhuids naar beneden (maar eerst nog heel vaak nog omhoog) vond ik nu het belangrijkst. En waar het kon een beetje gasgeven. Van te voren was ik ook bang dat ik misschien verkeerd zou lopen (het Posbanktrail trauma), maar het stond allemaal supergoed aangegeven. En als ik met mijn verkeerd-loop-talent zonder lenzen, in een keer GOED loop, dan zegt dat wel wat over de organisatie. Top!

Dooie mus

Er was alleen 1 dingetje. Nadat ik echt wel genoeg had van al die klimmetjes stond er een bordje met 1 km. Maar volgens mijn horloge klopt dat niet. Ik hoopte heel hard, dat mijn horloge het verkeerd had, maar dat was niet het geval. Ik weet niet waarom of voor wie dat bordje er stond, maar het was wel een dooie mus. Ik moest nog zeker 2 kilometer, en dat waren hele zware kilometers.

Finish

Wat was ik blij toen ik van een hele steile laatse helling (waarvan het laatste stukje op mijn kont) van de berg afkon. Op verzoek van het publiek (ik ben de beroerdste niet;-) nog een laatste eindsprintje en na 1 uur en 50 minuten kwam onder de finishboog door. YEAH, ik voelde me hartstikke blij dat ik deze leuke maar heftige trail had gered.  Het leuke was dat de finish binnen in het hotel (bij de Expo) was. Er hing een gezellige sfeer en de meeste lopers waren nog ‘onder invloed van’ de runners-high. Ik zelf in ieder geval wel.

Nog een keer?

Ik probeerde mijn vriend te spotten omdat hij foto’s zou maken in de buurt van de finish, hij bleek nog ergens onderweg bij het parcours te staan. Hij had onderweg heel veel foto’s gemaakt van lopers, maar mij gemist. Ik was blijkbaar sneller op het punt geweest dan hij had gedacht. Dus helaas geen foto’s van mezelf in actie. Na binnenkomst begon ik erg af te koelen, dus snel naar de hotelkamer om te douchen. Gelukkig konden die natte schoenen en kleren uit. Daarna was het weer tijd om in de auto te stappen en naar Nederland te gaan. Het weekend zat er weer op.

Amai da was plezant! Zeker voor herhaling vatbaar en misschien ga ik in 2015 wel weer op een buitenlands trailavontuur (maar dan MET lenzen!)

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

20 + 9 =