Halve Marathon Malta: het raceverslag

Gaat het wel door? Gaat de vlucht wel? En…ben je zelf wel in staat om te lopen?! Zomaar een paar vragen die ik vorige week kreeg van bekenden. En die vragen spookten ook door mijn eigen hoofd. Misschien niet heel verwonderlijk aangezien het coronavirus tot heel veel Europese landen was doorgedrongen. Iedereen was (en is) in rep en roer; evenementen werden afgelast en vluchten gecancelled. 

Lente in mijn bol

Maar het coronavirus had Malta nog niet weten te bereiken. De vlucht op zaterdag 29 februari leek dus ook gewoon door te gaan en hetzelfde gold voor de (halve) marathon op 1 maart. Gelukkig! Want na een -voor mijn gevoel-eindeloze periode van regen en wind leek het mij heerlijk om eventjes naar de lente te gaan. De weersvoorspellingen in Malta zagen er fantastisch uit: 19 graden met zon. En ik zou heel graag gewoon lekker de halve marathon rennen.

Ready for take off

Tot overmaat van ramp had ik in de week voor de halve marathon zelf ook -heel onhandig- de griep. Iets wat je tegenwoordig bijna niet meer hardop durft te zeggen. Maar ik ga ervan uit dat het een van de triljoen andere virussen was en niet HET virus. Gelukkig voor mij was ik op tijd beter en kon ik zaterdag gewoon vertrekken met het vliegtuig naar Malta. 

Na ongeveer 2,5 uur vliegen kwam ik aan op de luchthaven in Malta. Daar stond de taxichauffeur mij op te wachten. Peter (Runnersworld magazine) en Ingrid (Prorun) stonden naast hem te wachten. Ook deze Dutchies waren uitgenodigd door MTA op mee te doen aan de Malta marathon. 

Start in Mdina

Nadat we de startnummers hadden opgehaald in het Marriot hotel en klaar waren met ons geweldige pre-racediner, doken we snel ons bed in. De volgende dag ging de wekker namelijk vroeg. Peter en ik werden om 7:15 u opgehaald door de taxi. We werden naar de start van de halve marathon in Mdina gebracht. Ingrid was nog eerder vertrokken, want zij deed de hele marathon. En die startte eerder. De bikkel. 

Silent city

In de ochtend was het nog wat frisjes,  maar het beloofde een fantastische dag te worden. Zon, zon, zon én een graadje of 20. Oftewel ‘ korte broek en tanktop-weer’! Voor de start hadden we nog even tijd om Mdina te bekijken. Mdina doet Middeleeuws aan en wordt ook wel de silent city genoemd omdat er (bijna) geen auto’s mogen komen. Hoe fijn, om zo aan het begin van de race even de toerist te kunnen uithangen.

No stress today

Van racezenuwen had ik gelukkig geen last omdat ik mezelf geen tijdsdoel had opgelegd. Aangezien ik net was hersteld van de griep, was dat de enige verstandige optie.

De eerste kilometers..

Dus toen het startschot klonk om 9:15 begon ik rustig. En al had ik hard willen lopen, dan was dat de eerste kilometer vrij lastig. We gingen direct een fikse heuvel op en het parcours was toen nog druk met hardlopers.

Maar het rennen voelde prima en ik genoot nu al met volle teugen van de omgeving én de zon. De eerste kilometers liep ik min of meer gelijk op met Peter. We liepen niet samen, maar hadden een beetje hetzelfde ritme. Ook hij ging niet volle bak. 

Hot & Hilly

Het voelde zo fijn om helemaal geen tijdsdruk te hebben zodat ik meer kon genieten en mentale foto’s kon schieten van het mooie landschap. De zee is nooit ver weg, omdat Malta een klein eiland is. Wat Malta ook typeert is het heuvelachtige landschap. Je raadt het al: het is dus allesbehalve een vlakke (halve) marathon. Desondanks is het best mogelijk om hier een snelle tijd te lopen, omdat je -de klimmetjes daargelaten- in principe afdaalt.

Watch it

Maar ja, die snelle tijd was dat vandaag dus niet voor mij weggelegd. Daar kwam nog bij dat de zon haar werk ook goed deed: het was warm! En dat maakte het zwaarder. Ik keek regelmatig op mijn horloge tijdens de wedstrijd. Niet om mijn tijd te checken, maar wel om te kijken of mijn hartslag niet te hoog op liep. Vandaag wilde ik zeker niet in het rood lopen. 

Inmiddels was ik Peter uit het zicht verloren. Het was sowieso ook veel minder druk op het parcours. Helemaal niet erg vond ik, want dat loopt toch wat makkelijker.

Van Mdina naar Valetta

De (halve) marathon in Malta is geen rondje, zoals meestal gebruikelijk is. Maar een route van A naar B. En in dit geval van Mdina naar Valetta. Bij de start kon je je tas met spullen afgeven, die werd naar de finish gebracht. Dat was prima geregeld! Het minst leuke deel van de route vond ik een op-en-neer lus bij het 10 km punt. Gelukkig was de rest van het parcours vele malen beter. 

Eindsprintje

Langs de kant stond niet heel veel publiek, maar er was wel regelmatig live-muziek om de lopers op te zwepen. Toen de finish in zicht kwam, stonden er wel een heleboel mensen langs de kant om de finishers aan te moedigen. Het gaf mij een zetje om nog een sprintje te trekken. Op naar die finishboog! Na een (bruto)tijd van 1:54 kwam ik over de finish. Zelf klokte ik 1:53.

Finish

Bij de finish kreeg ik een mooie én grote medaille overhandigd. De kers op de taart! Het zat erop, mijn halve marathon in Malta. Zeker niet mijn snelste, maar wel een van de meest bijzondere have marathons. Een geweldige herinnering aan Malta!

Avontuur begint pas..

Maar met het volbrengen van de halve marathon was mijn avontuur in Malta nog niet voorbij. Ik had nog 1,5 dag voor de boeg! En inmiddels weet ik dat je in 1,5 dag waanzinnig veel kunt doen en zien op Malta. Geloof het of niet, het voelde alsof ik er een week heb doorgebracht. Maar daarover meer in mijn volgende blog als ‘(running)tourist in Malta’.