-
Adios FrontRunners
Ik vertrek! En voordat je denkt dat ik mijn geluk in het buitenland ga beproeven en daar een restaurant, B&B, golfbaan of naturistencamping ga beginnen (en dat AVROTROS daar een reportage over maakt)… Hohoho! Ik ga niet emigreren, maar ik vertrek uit het ASICS FrontRunner Benelux team. Een iets minder rigoureuze stap, maar toch. Het zal een hele verandering worden. ASICS FrontRunner, wat is dat? Als je social media volgt, dan zal het “ASICS FrontRunner” project je waarschijnlijk niet ontgaan zijn. Dit project bestaat sinds 2010, maar het is in 2017 voor het eerst in Nederland en een heleboel andere landen van start gegaan. In 2017 jaar begon de…
-
Nieuw doel! Marathon van Malta?
Is de marathon de ultieme uitdaging? Het ‘hoogtepunt’ van je sportieve carrière? Er zijn ongetwijfeld veel hardlopers die er zo over denken. Maar er zullen er ook een heleboel mensen zijn die er anders tegenaan kijken. Waarom ren je de marathon? Ultrarunners bijvoorbeeld. Want het kan altijd verder. Of extremer. Aan de andere kant van het spectrum zijn er hardlopers die zeggen nooit een marathon te willen lopen. De sprinters. Of de lopers die vinden dat een wedstrijd van 5 km of hooguit 10 km lang genoeg is. Waarom zou je in hemelsnaam zo’n eind gaan rennen? 2 x half = heel Jaren geleden stelde ik diezelfde vraag. Op dat…
-
Chicago Marathon 2019: raceverslag
De marathon in Chicago stond al een tijdje op mijn bucketlist. Gek genoeg sprak de marathon in Chicago me nog meer aan dan de befaamde marathon in New York. Waarom? Chicago leek me zo’n coole stad. The ‘windy city’. Met de blues, ‘de bean’ en skyscrapers. Een échte Amerikaanse stad, zoals in de (maffia)films. Marathonkriebels In 2017 liep ik voor het laatst een marathon, in Rotterdam. Destijds had ik een blessure en na de marathon moest ik 6 weken rust houden. Dat betekende niet hardlopen, maar fietsen kon wel. En zwemmen mocht ook. Van het een kwam het ander: ik raakte verslingerd aan triathlon. De afwisseling van sporten en de…
-
Nog 2 weken to de Chicago marathon
Iedereen weet het, maar als je traint voor een marathon dan word je er extra aan herinnerd: de tijd gaat zo snel! Over 2 weken loop ik de marathon in Chicago. Over 2 weken al! Van racekriebels of zenuwen is -nog- geen sprake. Waarschijnlijk komen ze nog wel, maar ik denk (en hoop) dat ze mee zullen vallen. De zenuwen zullen in ieder geval niet zo heftig zijn als in 2014: het jaar dat ik mijn eerste marathon liep. Eerste marathon De dag voordat ik van start ging tijdens die eerste marathon (in Antwerpen) was ik ontzettend zenuwachtig. En de avond van te voren was het mogelijk nog erger. Slapen…
-
Turn on/off your racemodus
Pang! Na het startschot duiken we dieper de Enci groeve in. Super gaaf om hier te lopen. De ochtendzon kleurt de ruige stenen en op een lang lint glijden we over de paden. Ik loop op een fantastische plek die normaal gesproken niet toegankelijk is voor publiek, maar eigenlijk ben ik er maar weinig mee bezig. Ik ben bezig met een poging om hard te lopen. Een poging ja… En na ongeveer 500 meter, of nou ja, eigenlijk al voor de start wist ik dat dat niet ging lukken vandaag. Nog vol goede moed heb ik tegen Eline gezegd wel aan te haken bij de, voor haar, easy duurloop vandaag.…
-
Aftellen naar de Adventurerun: voorbereiding op de wedstrijd
As we speak is het nog 11 dagen, 10 minuten en 30 seconden tot de Adventurerun. Een ‘avontuurlijke’ hardloopwedstrijd in Ameland. Ik bereid me voor op een uitdagend parcours met klimmetjes, strand, duinen en ‘kwelders’. Voor de niet-Friezen: kwelders zijn zandbanken 😉 Een supersnelle tijd zit er hoogstwaarschijnlijk niet in op 15 december, maar dat het een avontuur wordt staat vast! Al was het alleen al omdat we met de boot van Harlingen naar Ameland moeten voordat we echt van start gaan in het centrum van Nes. Adventurerun of adventurerace? De Adventurerun heeft trouwens niks te maken met Adventureracen, waarbij je naast hardlopen vaak ook moet kaartlezen, mountainbiken, kajakken en…
-
Hardlopen naast je drukke baan? 5 tips om het vol te houden!
Kortere dagen, donkere avonden. Het wordt steeds kouder en natter buiten. De kenmerken van de wintertijd. En het maakt de drempel om te gaan hardlopen -naast een drukke baan- nóg hoger. Hoe kun je naast je volle werkweek het hardlopen toch blijven volhouden? Wij geven 5 tips: 1. Maak het ‘sociaal’ Hardlopen is geen teamsport, maar het kan enorm helpen om samen met anderen je hobby uit te oefenen. Het werkt motiverend, als stok achter de deur en het is gewoon heel fijn om dingen te kunnen delen met ‘Like-minded’. Logischerwijs kun je je aansluiten bij de atletiekvereniging of een -wat laagdrempeliger- hardloopclubje in je buurt. Of misschien heb je…
-
Freedom Trail Vrijwilliger: een feest!
Heb ik weer… Is de meest spectaculaire trail in je achtertuin, ben je geblesseerd. Stom. Maar om hem toch mee te kunnen maken meld ik me aan als vrijwilliger voor de Freedom Trail bij MudSweatTrails (MST). Alleen de aanmelding is al een feestje; ik krijg 2 x een enthousiaste reactie van het team en de mails naar alle vrijwilligers hebben de aanhef: Hallo Toppers! En dat niet alleen: ook in de aanloop worden we goed op de hoogte gehouden en de schema’s zien er goed uit. Ik heb er zin in! Ik schrik wel van mezelf als ik op vrijdagmiddag de korte afstand naar het verzamelpunt afleg om de route…
-
Ironman 70.3 in Zell am See: bar & boos
Zwemmen in een kristalhelder bergmeer, fietsen op een van de mooiste parcoursen ter wereld en hardlopen met uitzicht op de Oostenrijkse bergen. Met een kraakheldere blauwe lucht en een zonnetje. Een triathlon door een -tot-leven-gekomen- ansichtkaart. Ik zag het al helemaal voor me toen ik me inschreef voor de Ironman 70.3 in Zell am See-Kaprun. Het zou prachtig worden, daar ging ik vanuit. En zwaar. Mijn doel was dan ook niet om een toptijd neer te zetten, maar finishen. En genieten! Tijdens of na het afzien. Want dat deze race pittig zou worden, dat stond ook vast. Hoewel we het hier niet hebben over een hele Ironman, deze 70.3 editie…
-
De glijdende schaal van blessures
Ik lig op de behandeltafel. Onder me ligt een handdoek waarvoor ik zo weer één euro in het goede-doelen-potje stop. Ik vraag mij af of de topsporters, die met regelmaat op deze bank liggen, er wél aan denken om hun eigen handdoek mee te nemen. Mijn handen omklemmen de bank. Alhoewel ik ze zelf niet zie, ben ik er van overtuigd dat mijn knokkels wit zijn. Mijn rug is klam en ik probeer me af te laten leiden door het verhaal van Lobke, mijn chiropractor. Ze praat terwijl ze haar duimen stevig in mijn liezen drukt. ^&**^%* Wie fit wil zijn moet pijn lijden. Wie een Ironman wil doen moet…
