-
Aan de vooravond van ….. #Ironmanquotes
Wijsheden als: “Great things never came from comfort zones” “ It’s not about the destination, it’s about the journey” en meer van dat soort zoetsappigheden gaan door mijn hoofd. In een oververhitte woonkamer lig ik, met mijn hoofd naast een ventilator, wat te dagdromen en bedenk me dat vandaag eigenlijk een hele gekke dag is. Je traint je suf maanden lang, bent 2 taperweken bloedchagrijnig, dompelt je onder in alle voorbereidingsmadness die een Ironman met zich mee brengt, en ligt vervolgens een dag voor de wedstrijd op de bank voor pampus wat te eten en te drinken met het gevoel alsof je gisteren een formule 1 auto hebt ingeslikt. Maar goed.…
-
De glijdende schaal van blessures
Ik lig op de behandeltafel. Onder me ligt een handdoek waarvoor ik zo weer één euro in het goede-doelen-potje stop. Ik vraag mij af of de topsporters, die met regelmaat op deze bank liggen, er wél aan denken om hun eigen handdoek mee te nemen. Mijn handen omklemmen de bank. Alhoewel ik ze zelf niet zie, ben ik er van overtuigd dat mijn knokkels wit zijn. Mijn rug is klam en ik probeer me af te laten leiden door het verhaal van Lobke, mijn chiropractor. Ze praat terwijl ze haar duimen stevig in mijn liezen drukt. ^&**^%* Wie fit wil zijn moet pijn lijden. Wie een Ironman wil doen moet…
-
Ironman preps
Het is al weer even geleden dat ik mijn inschrijving voor de Ironman opbiechtte. Sindsdien, of eigenlijk al ruim daarvoor, bestaat mijn leven grotendeels uit zwemmen, fietsen, lopen en andere aan triatlon gerelateerde activiteiten. Mijn vakanties bestaan uit trainingsweken abroad waarbij de bestemming zorgvuldig gekozen wordt aan de hand van mooi weer, aanwezigheid van een zwembad en chique fietsroutes. Ik heb mijn weekeinden studeren verruild voor duurritten, open water zwemfeestjes, nog meer duurritten, looptrainingen, de teamcompetitie en, wees gerust, af en toe een feestje om te vieren dat ik nog leef 😉 Mijn agenda wordt overruled door Trainingpeaks en regelmatig gaat mijn wekker op dwaze tijden. Tegen de tijd dat Maastricht…
-
Raceverslag Ironman Port Macquarie: Thunder from downunder 2.0
Sommigen noemen het kranzinnig, voor anderen is het een droom: een Ironman Triathlon wedstrijd. De afstand is enorm, eerst 3,8 kilometer zwemmen, dan 180 kilometer fietsen. En met die afstand in de benen moet je ook nog eens een volledige marathon hardlopen. Edosports atleet Claudia Striekwold aka ‘Striek’ deed het. En om het allemaal nog heldhaftiger te maken, was haar Ironmanrace in warm en bergachtig Australië. Zij maakte voor ons een verslag van haar race waarin ze streed om een ticket voor Kona: “Waarom dáár helemaal?!” is de vraag die de meeste mensen stellen.. Nou, ik ben er nog nooit geweest, de wedstrijd valt in de schoolvakantie, en het parcours…
-
Van zwembadvrees naar Funky zwemkunsten
Licht nerveus probeer ik mijn weg te vinden in het doolhof aan kleedhokjes. Niet anders dan 25 jaar geleden blijkt het een uitdaging de waterkant überhaupt te bereiken. Uiteraard heb ik geen 50 cent bij me. Verscholen onder een handdoek schuifel ik half naakt terug naar de kassa. Blikken vol medelijden priemen in mijn rug. Ik pak mijn 50 cent aan, dump mijn tas en haast me naar de badrand. Eenmaal naast het bad heb ik een hartslag van 200 en maken mijn hersenen overuren. Ik kijk de ruimte in en voel dat hier tal van ongeschreven regels gelden waarvan ik de inhoud niet ken. Angstig probeer ik te bedenken…
-
Ware liefde: mountainbiken in Houffalize
Vorig jaar bloeide de liefde op. Ik was vergeten hoe het voelde. Om eerlijk te zijn, denk ik dat ik het nooit echt heb gevoeld. Niet zoals het nu is, in ieder geval. Maar vorig jaar werd alles anders. Na de marathon van Rotterdam kon ik een aantal weken niet lopen en door mijn hardloopblessure. Dus sprong ik vaak op de mountainbike. Toeval bestaat niet Afdelingen, klimmetjes, singletracks en adrenaline, zonder het te weten had ik het gemist. Jaren geleden crosste ik ook wel eens rondjes door de bossen op mijn MTB, maar van écht mountainbiken was geen sprake. Ik deed maar wat. Niet dat ik nu een pro ben,…
-
Grenzeloos biechten…
Er moet me al een tijdje iets van het hart. Maar ik durf niet. Of misschien moet ik zeggen ik durfde niet. Want vandaag ga ik een poging wagen… Het begon allemaal aan de voet van de Eiger. De ochtend na mijn eerste ultra trail… Of eigenlijk… het begon allemaal al in de luiers. Al zo lang mijn ouders zich heugen ben ik op zoek naar spanning en uitdaging. Niet zelden hebben ze hoofdschuddend, fingers crossed gehoopt dat het goed af zou lopen. Was ik net een takje te ver de boom in geklommen, op een iets te fout feestje was beland, of bevond ik mij in het holst van…
-
Train like a pro?! Trainingskamp Lanzarote!
“Ja, maar jullie zitten er op” zeg ik lachend. Ik steek mijn hand op en sla links af. De rest fietst nog even een uurtje door. Ik voel aan mijn lijf dat het wel mooi is geweest voor vandaag. Toen ik afgelopen week mijn fiets in de koffer stak zag ik dat de elastiekjes van de run-bike-run van oktober er nog aan zaten. Met andere woorden: Er is sindsdien niet meer gefietst en vandaag staat er toch al 70 kilometer op de teller. Een stemmetje in mijn achterhoofd adviseert me mijn eerste trainingskamp ever maar eens rustig te beginnen. Neiske haakt bij me aan en samen trotseren we de Spaanse…
-
Bigger, Better, More: Nieuwe doelen!
Afgelopen weekend was de Amsterdam Marathon. Op social media was het niet te missen, duizenden hardlopers liepen mee. Ook een heleboel (online en offline) bekenden natuurlijk. Geweldig om te zien en om ze te volgen, vanaf de bank 😉 Aan de andere kant is het ook gek om zelf niet mee te doen, want na de marathon Rotterdam afgelopen voorjaar had ik best en najaarsmarathon willen doen. Maar ja, keuze’s.… Met een nieuwe baan, zat het trainen voor de lange afstanden er even even niet in. En door mijn triathlon avontuur ben ik nog enthousiaster geworden over de combinatie van fietsen, zwemmen en hardlopen. Dus het lopen van een marathon…
-
Fietsen is fantastisch & 7 andere redenen om op de (race)fiets te springen
Fietsen is fantastisch! Roep ik als fervent hardloper. Een verrassende uitspraak? Misschien wel. Niet in de laatste plaats voor mezelf. Een aantal jaren liet ik mijn oude hobby mountainbiken namelijk versloffen omdat ik (te) druk was met hardlopen. Oude liefde roest niet Trainen voor een marathon, trailwedstrijden in de Ardennen of de ‘echte’ bergen. Hardlopen was mijn hoofdsport. Ik moest -nou ja, wilde- uren hardlopend doorbrengen. Kilometers maken. Te voet dus. Totdat het ‘noodlot’ toe sloeg en ik een blessure kreeg. Zoals relatief vaak gebeurt bij hardlopers. En net als menig hardloper met een blessure, ging ik fietsen. Eerst pakte ik mijn oude liefde mountainbiken weer op, maar al snel…
