Trailrunning

Welcome to Wonderful Chamonix

Welcome to Wonderful Chamonix

Welcome to Wonderful Chamonix

Als de wekker om 6:15 uur gaat, ben ik meestal niet zo blij. Maar afgelopen donderdag sprong ik direct mijn bed uit toen de wekker om dat tijdstip ging. Want om 12:10 uur vertrok het vliegtuig naar Genève, Zwitserland. En in Genève werden Chris (de Nederlandse finalist) en ik opgehaald voor het Beat The Sun Evenement in Chamonix-Mont Blanc. Met dat in het vooruitzicht was ik natuurlijk wel gelijk vrolijk.

Smooth trip

De treinreis naar Schiphol, de vlucht zelf en de transfer naar Chamonix verliepen soepeltjes. In tegenstelling tot de vlucht van heel veel andere atleten die meedoen aan Beat The Sun Evenement, duurde onze vlucht heel kort (1,5 uur). Op het vliegveld had ASICS een ‘desk’ ingericht waren alle atleten verzamelden en met busjes naar het hotel in Chamonix werden gebracht.

Les Aiglons

De komende dagen verblijf ik in hotel Les Aiglons. Aan de rand van Chamonix. Een mooi hotel met een fenomenaal uitzicht. Van het uitzicht was in eerste instantie niet zoveel te zien, want het regende pijpenstelen toen we arriveerden.

Welcome to Wonderful Chamonix

Team Europe North

Om 19:30 uur was er een welkomstborrel in Les Aiglons. Bijna alle atleten van de teams uit Zuid America, Noord America, Africa, Azie en Oceanië en Europa waren inmiddels gearriveerd. Na de borrel was het tijd voor het diner. Het hele restaurant was gevuld met het team van Beat The Sun. In totaal zijn er 50 atleten, met een mix van professionals en en amateur atleten. Eben Wennemars is de vertegenwoordiger van Nederland als expert-atleet. Niet de minste. Beroemd om zijn prestaties als schaatser, maar inmiddels is hij als hardloper ook lekker bezig. Met tal van marathons op zijn naam. Eben is samen met Chris, twee Engelsen en twee Zweden team Europe North.

Haglöfs

De volgende ochtend, om 9:00 uur, kregen we een introductie van de organisatie. Ik ben natuurlijk reserve, maar voor deze gelegenheid was ik ingedeeld bij het team van Europe North. We kregen onze ASICS gear uitgereikt. Echt geweldig trail materiaal. Iets wat ik niet wist, is dat ASICS een aantal jaar het Zweedse merk Haglöfs heeft gekocht. Dat merk richt zich op trail en outdoor activiteiten. Ze hebben in ieder geval fijne jasjes, want die heb ik inmiddels getest.

Uphill

Daarna was het tijd voor onze gezamenlijk eerste run in Chamonix. Iedereen kreeg de keuze om te rennen of met de trein naar 2000 meter hoogte te gaan. Bijna iedereen koos ervoor om naar boven te rennen. Het zou ongeveer 5 km zijn, maar wel 1,5 uur duren om al rennend/wandelend naar boven te komen. Dat geeft wel aan dat de route behoorlijk steil zou zijn. En dat klopte. De organisatie had wel benadrukt dat het vandaag absoluut geen wedstrijd was. Ik ging dus ook niet als een gek naar boven rennen. En als ik dat al had gewild, dan was dat voor mij onmogelijk. Het was zo steil dat ik een heel groot deel moest wandelen.

Sneeuw!

Met name het eerste gedeelte en het laatste gedeelte van de route was zwaar. Gelukkig viel het vandaag mee met het weer, het was droog! Maar omdat het de afgelopen tijd wel veel heeft geregend, was het wel glad onderweg. Sommige stukken gingen al klauterend en het meest bijzondere was toen we een stuk door/langs de sneeuw moesten rennen. Helaas durfde ik niet echt tegelijkertijd te rennen en een foto te maken, omdat ik bang was dat ik 500 meter naar beneden zou vallen. Dus de sneeuwfoto komt nog. Hopelijk.

Welcome to Wonderful Chamonix

Montenvers- Mer de Glace

Volgens mijn horloge waren we 6,5 km en 950 hoogtemeters op het eindpunt aangekomen: Montenvers- Mer de Glace. Na een groepsfoto was het tijd voor de lunch. Een driegangen lunch met een meer dan fantastisch desert. Ik zat onder andere met Deena Kastor aan de tafel. Een leuke vrouw met een enorme staat van verdienste. Ze heeft diverse Amerikaanse records op lange afstanden en ze won een bronzen medaille op de Olympische spelen op de marathon. Dat belooft wat voor het Amerikaanse team van Beat the Sun.

Downhill: No Piece of cake

Na de lunch gingen de meesten van ons met het treintje naar beneden. Ik ook. Downhill was voor nu echt veel te technisch. En het kost teveel energie. Dat moeten we natuurlijk sparen voor D-Day: BeatTheSun. Vandaag (zaterdagochtend) staat er weer een training op het programma. Waarbij iedere atleet zijn of haar deel van het parcours kan oefenen. Als reserve kon ik kiezen welke training ik wilde volgen. Het heeft dus ook zo z’n voordelen, reserve zijn. Want ik kon de leukste kiezen ;-). Maar het is dus nog steeds spannend of ik ga rennen op de 21e. Het zou zo maar kunnen, ik ben in ieder geval op alles voorbereid.

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

twaalf − vijf =