Ware liefde: mountainbiken in Houffalize

Vorig jaar bloeide de liefde op. Ik was vergeten hoe het voelde. Om eerlijk te zijn, denk ik dat ik het nooit echt heb gevoeld. Niet zoals het nu is, in ieder geval. Maar vorig jaar werd alles anders. Na de marathon van Rotterdam kon ik een aantal weken niet lopen en door mijn hardloopblessure. Dus sprong ik vaak op de mountainbike.

Toeval bestaat niet

Afdelingen, klimmetjes, singletracks en adrenaline, zonder het te weten had ik het gemist. Jaren geleden crosste ik ook wel eens rondjes door de bossen op mijn MTB, maar van écht mountainbiken was geen sprake. Ik deed maar wat. Niet dat ik nu een pro ben, maar ik weet nu tenminste iets van techniek. En dat het mountainbiken nu wat gecontroleerder gaat, maakt het zoveel leuker. En als ik het eerder had geweten, dan had ik ook veel eerder een mountainbikeclinic willen volgen.

“Tuuuuuurlijk…”, hoor ik sommige mensen in mijn omgeving al denken. Want mijn vriend is een mountainbiker en geeft ‘toevallig’ ook MTB clinics. En ja, ‘toevallig’ heb ik hem tijdens het mountainbiken voor het eerst ontmoet. Maar los van al die toevalligheden, ik meen oprecht dat een beetje kennis van de techniek het fietsen een stuk leuker maakt.

Naar de Ardennen

Het mag duidelijk zijn, ik vind mountainbiken leuk! Zo leuk dat ik -nu ik lang en breed van mijn hardloopblessure ben hersteld- nog steeds heel graag op de MTB spring. En mountainbiken in Nederland is tof, maar mountains hebben we hier niet. Voor het betere werk, moet je toch naar het buitenland. En nee, niet per se naar Whistler, de Alpen of de Dolomieten. De Belgische Ardennen zijn ook al een mooie uitdaging.

Afgelopen maand was het zover. Toen gingen we een weekendje naar Houffalize. Een bekende bikespot in de Ardennen. Ik was daar al vaker geweest voor trailwedstrijden, maar nu was ik er voor het eerst op de MTB.

Coo

We trapten het weekend op vrijdagmiddag af met de ‘de blauwe route’ bij het plaatsje Coo. (Voor ouders met kinderen: Plopsaland!). Die blauwe route bleek een geweldige Ardennen-route om in te komen. Met steile klimmen en technische afdalingen. Sommige stukken vond ik -eerlijk gezegd- wel spannend. Zoals de afdalingen met losliggende stenen. Toen ik een waterplas met grote keien tegenkwam, durfde ik er ook niet goed door. Het zou echt iets voor mij zijn om midden in de plas onderuit te gaan. Maar dat gebeurde niet.

Ook niet toen ik van mijn vriend een paar op en neer ‘moest’ door die plas. Niet zonder reden natuurlijk. Wat eerst nog buiten de comfortzone en eng was, werd na die paar keer steeds minder eng en iets wat ik dus gewoon kon. En mijn fiets ook. Want dat is wat ik van het weekendje Ardennen heb opgestoken: een MTB kan heel veel hebben.

Route 6

Op zaterdag startten we onze rit vanaf Houffalize met route 6. Volgens de kaart (die bij de VVV in het centrum hangt) is route 6 fysiek en technisch de moeilijkste route van het gebied en voor ruim 85% onverhard. Dat klonk heftig maar volgens mijn gelegenheidsinstructeur was dit voor mij ook te doen. Voor de gelegenheid had ik geen klikpedalen en daar was ik blij om. Op de moeilijke stukjes kon ik zo snel even een voetje aan de grond kon zetten, als dat nodig was. Deze paadjes waren wel even andere koek dan de trails in Nederland!

La Chouffe

Een van de hoogtepunten van deze route vond ik de La Chouffe brouwerij, die in het dorpje Achouffe ligt. Daar kom je langs en natuurlijk moesten we daar even pauze nemen en een kabouterbiertje drinken op het terras.

We hadden geluk met het weer, want de zon scheen volop. Beter wordt het niet! Na 23 km en heeft ongeveer 600 hoogtemeters reden we Houffalize weer in. Route 6 geschafft. Zonder kleerscheuren.

’s Middags namen we een -geleende- drone mee om wat mooie beelden vanuit de lucht te maken. Dat viel nog niet mee, want de drone bleek opeens een volledig eigen wil te hebben en alle kanten behalve de juiste op te vliegen. De drone vond het een goed idee om in een boom te landen en daarna ter aarde te storten. Gelukkig deed ie het erna nog prima, maar we hadden niet heel veel beeldmateriaal geschoten. Volgende keer beter, hopelijk.

Asfalt

Voordat we op zondag weer naar Nederland vertrokken wilde we nog een rondje fietsen. Het werd route 1 vanaf Houffalize, de gele route van 18 km. Een gemakkelijke route. Hoewel de uitzichten erg mooi waren, vond ik deze route niet echt een aanrader. Te veel asfalt! Leuk op de racefiets, maar niet voor de MTB.

Bikepark

Terug in Houffa zat het weekendje er echt op. Nou ja bijna dan. Voordat we België verlieten moesten we nog even kijken bij Bike park Ferme Libert in Malmedy. Het grootste fietspark van de Benelux. Ik had überhaupt nog nooit een bikepark gezien en het zag er echt tof uit. Dat wordt dus de volgende uitdaging: downhill in een bikepark. Niet in België, maar bij onze andere buren in Winterberg, Duitsland!