Start to swim: De eerste keer baantjes trekken

Na de Mont Blanc Marathon mag ik de eerste 2 weken niet hardlopen van mijn trainer. De reden: mijn lichaam rust gunnen en even geen schokbelasting. Eerst was ik daar totaal niet blij mee. Maar inmiddels heb ik me erbij neergelegd. Ik zie het maar als een mooie kans om eens wat anders te doen op sportief gebied. Zwemmen bijvoorbeeld. Dus dat deed ik afgelopen weekend. Het goede nieuws: Ik ben niet verdronken ;). Het slechte nieuws: Ik ben nog lang géén Bad Ass triatleet.

Help, ik kan niet zwemmen

Zoals de meeste hardlopers, begin ik heel hard te roepen dat ik niet kan zwemmen als iemand over een Triatlon begint. Fietsen, ja dat kan iedereen. Hardlopen lukt ook natuurlijk. Maar zwemmen? Mijn diploma’s (A en B) heb ik natuurlijk. Maar ik ben er geen ster in. Ik zou graag anders willen, want surfen is één van mijn favoriete sporten. En mocht ik ooit aspiraties krijgen om surflerares te worden, dan zal ik op zijn minst moeten kunnen reddingzwemmen. Elke keer na een surfvakantie, nam ik me dan ook voor om meer te gaan zwemmen. Baantjes trekken en oefenen op de borstcrawl. Het is er nooit van gekomen.

Zwemles

Maar afgelopen zaterdag dus wel. Helaas zwom ik niet in het mooie zwembad op de foto in Chamonix. Maar wel in Arnhem. Waar trouwens wel een mooi openluchtzwembad is! Om 9:00 uur ging het zwembad open en om ongeveer 9:15 kwam ik aanfietsen. Ik wist dat er om 9:30 u een zwemles voor volwassenen zou zijn. Het leek me op zich  een goed plan om daar eens aan mee te doen. Maar ik wilde eerst eens bekijken hoe dat er met zo’n zwemles aan toeging en of ik niet enorm uit de toom zou vallen als zwem- beginner. Mijn plan: eerst zelf baantjes trekken en vanuit het zwembad de zwemles observeren.

Zwem uitrusting

Voor de gelegenheid had ik bij H&M een badpak gekocht. Ik vond dat ik echt niet in mijn bikini kon aankomen. Ik ging immers serieus sporten. Daar hoort dus een sportbadpak bij. Achteraf had ik ook gelijk een zwembril moeten aanschaffen, want zonder een zwembril de borstcrawl doen, is super irritant. Zo bleek. Een badmuts had ik ook nog niet, maar mocht ik het zwemmen doorzetten, dan is dat ook wel een investering waard, omdat het chloor niet zo best is voor je haar.

Triatlon vereniging

Tot mijn verbazing stonden er om 9:15 uur enorm veel auto’s op de parkeerplaats van het zwembad. Dat bleek van een grote groep triatleten te zijn. Zij startten vanaf het zwembad met… hardlopen. Gelukkig maar, anders was het zwembad in een klap vol geweest. En ik was sowieso al niet de enige in het zwembad.

Kluisje

Het voelde allemaal een beetje onwennig. Alsof ik weer terug werd geslingerd in de tijd. Terug naar de zwemles van 100 jaar geleden. Het eerste obstakel dat ik moest overwinnen was om mijn kleren veilig op te bergen in het kluisje. Op de één of andere manier kreeg ik het kluisje niet dicht en er moesten 2 behulpzame zwemmers aan te pas komen om het op slot te krijgen. En ik was nog niet eens echt begonnen.. Dat beloofde wat.

Baantjes trekken

Daarna ging ik richting het zwembad om mijn baantjes te gaan trekken. Ik had wel een plan. Uit het boek van Annemerel heb ik geleerd dat je niet zo maar als een gek een enorme afstand moet gaan zwemmen (zij had er een blessure aan over gehouden, toen ze dat wel deed), maar dat je -net zoals met hardlopen- het beste kan opbouwen met een schema. Samen met hardlooptrainer Chris (die ooit de Ironman liep), had ik een strijdplan voor de eerste keer bedacht.

TomTom sports

In ieder geval eerst rustig inzwemmen. Daarna wilde ik met de borstcrawl oefenen. Dat bleek toch nog moeilijker dan ik dacht. Het ademen was lastig om over de rest nog maar niet te spreken. Dus deed ik ook maar wat andere slagen, zoals de rugcrawl en natuurlijk de bekende schoolslag. Ik was heel blij met mijn TomTom Sports horloge, want die meet de tijden en gegevens tijdens het zwemmen. En het wordt ook nog eens direct op Strava gepost. Hoe leuk! Ik ben verslaafd aan statistieken. Al zijn mijn tijdens het zwemmen natuurlijk niet om over naar huis te schrijven, maar who cares.

Strakke Speedo’s

Alhoewel, stiekem was ik bang dat ik hard uitgelachen zou worden door de master-zwemmers in strakke Speedo’s. Of nog erger, door de drie super goede triatleten die ook in het zwembad bezig waren. Maar dat was natuurlijk niet zo. Iedereen was lekker met zijn eigen training bezig. En in het zwembad lagen zoveel verschillende mensen, van jong tot oud. Van uitstekende zwemmer, tot mensen die ook niet zo snel vooruit kwamen. Dus nee, niemand lachte me uit.

Ironman

Na een half uurtje vond ik het mooi geweest. Een uur was echt wat te hoog gegrepen. Tijd om te douchen en naar huis te gaan en klaar te maken voor een festival. Maar wat voelde het goed, dat zwemmen op zaterdagmorgen. Misschien krijg ik het de volgende keer wel voor elkaar om voor mijn werk te gaan zwemmen. Maar misschien ook niet. En dat is ook prima.

Voordat je denkt dat de triatlon mijn volgende uitdaging gaat zijn, dat is het niet! Maar wie weet ooit… die Ironman? Staat wel mooi op mijn CV ;-). En tot die tijd blijf ik lekker hardlopen. Eind deze week mag het gelukkig weer.