Shoe 4 Africa

In een week tijd heb ik hier in Iten (Kenya) zoveel aardige en inspirende mensen ontmoet. Een daarvan was Toby Tanser, schrijver van o.a. het boek Train Hard, Win Easy: The Kenyan Way. Hij verbleef ook op het High Altitude Training Centre en vertelde de meest geweldige verhalen. Misschien wel het allermooiste verhaal is hoe hij op het idee kwam van Shoe 4 Africa.

In 1995 was Toby Tanser een topatleet en een van de wazungu (blanken) die in Kenya trainde. Nadat hij ongeveer 7 maanden in Kenya had gewoond, was het tijd om naar zijn huis in Zweden te gaan. Omdat hij de afgelopen tijd bij Kenianen had gewoond en ze zo gastvrij waren geweest, besloot hij al zijn spullen die hij bij zich had, weg te geven.

Zijn koffer was dus leeg. Hij besloot om zijn koffer te vullen met zakken meel, zodat hij thuis de traditionele Ugali kon maken. Ook stopte hij bepaalde takken in zijn koffer. Met deze takken kon hij een ander typisch Keniaans product maken: gefermenteerde (rotte) melk. Volgens hem een delicatesse.

Het enige wat Toby op dat moment nog had waren de kleren en schoenen die hij aanhad. De taxichaffeur die hem naar de luchthaven bracht, vroeg hem of hij zijn hardloopschoenen mocht hebben. Toby legde uit dat het zijn enige paar was, dus dat hij echt niks meer weg kon geven. De taxichaffeur was volhalderd, dus uiteindelijk gaf Toby ook zijn laatste paar schoenen weg.

Op blote voeten ging hij naar de luchthaven van Nairobi. Hij wilde daar een paar Masai sandalen kopen, maar alle winkels bleken gesloten. Op blote voeten vloog hij naar Parijs, waar hij een tussenstop had.

Eenmaal geland in Parijs werd hij opgepakt door de Franse politie. Hij zag er na maanden trainen, enorm mager uit. Hij liep op blote voeten en er staken bovendien takken uit zijn koffer. Reden genoeg om hem te verhoren. Toby sprak geen Frans, maar ving het woord Vagebond op. Kennelijk dacht de politie dat hij een zwerver was.

Toby legde al zijn geld op tafel en dacht daarmee het probleem te hebben opgelost. Het tegendeel bleek het geval, er werd nu een drugshond bijgehaald. De zakken meel leken verdacht veel op drugs. Want hij kwam hij anders aan al dat geld?

Na het onderzoek met de hond, besloot de politie Toby toch vrij te laten en hem te begeleiden naar het vliegtuig righting Zweden. Eenmaal in Zweden aangekomen, bleek het te sneeuwen. Daar stond hij met zijn blote voeten in de sneeuw.

Toby wilde een taxi nemen, maar een onbekende vrouw vroeg waar hij naar toe moest. Ze bleken allebei naar dezelfde plaats te moeten, dus de vrouw besloot hem een lift te geven. Onderweg vertelde Toby uitgebreid over zijn belevenissen en legde uit waarom hij geen schoenen had.

Toen ze bij zijn huis aankwamen besloot de vrouw te helpen met zijn koffer. Op het moment dat ze weer naar de auto wilde lopen, wachtte ze even. Ze trok haar schoenen uit en gaf ze aan Toby. Ze vroeg hem om de schoenen aan iemand in Kenya te geven die ze harder nodig had, dan zijzelf. Op blote voeten liep ze weg in de sneeuw.

Hierdoor is het idee Shoe4Africa ontstaan. Een organisatie die gebruikte schoenen doneert, maar inmiddels zoveel meer doet. Het laatste project is een enorm ziekenhuis speciaal voor kinderen in Eldoret.