Raceverslagen

Raceverslag: Zevenheuvelenloop 2015

Raceverslag: Zevenheuvelenloop 2015

Raceverslag: Zevenheuvelenloop 2015

Zondag gingen wij samen met heel veel andere hardlopers van start tijdens de Zevenheuvelenloop in Nijmegen. We hadden allebei dezelfde streeftijd (1:09:45) voor de 15 km, ambitieus, maar zeker haalbaar. Dachten we. De laatste week voor de Zevenheuvelenloop verliep voor ons allebei helaas niet helemaal zoals gepland en de WIND op zondag was ook niet bepaald ideaal. Maar of de Zevenheuvelenloop 2015 toch een succes voor ons was? Dat lees je zo!

Ziek, zwak en…

Stefanie had in de voorlaatste week voor de wedstrijd last van haar knie. Ze heeft de zogenaamde ‘runner’s knee’. Not Good! De Fysio plakte er mooie roze tape op en verder moest ze rustig aan doen met lopen. Wel was het belangrijk om krachttraining te blijven doen. Alsof dat nog niet genoeg pech was, had Stefanie eerder die week ook al een griepje gehad. Erlinde dacht dat de griep aan haar voorbij was gegaan, maar dat bleek helaas toch niet het geval. In de allerlaatste week voor de Zevenheuvelenloop kreeg ze toch koorts en werd ook zij ziek.

Samen van start

Na sloten gemberthee/fruit/ groeten/vitaminen/ mineralen/ Echinaforce/ soep en alles was je maar kan bedenken om het virus zo snel mogelijk te elimineren, waren we allebei toch weer redelijk opgeknapt en konden we zondag toch samen van start gaan in Nijmegen.

Windkracht 100

De weersvoorspelling voor zondag was aan het begin van de week al beroerd. Het zou enorm gaan regenen, maar in de loop van de week werd de weersvoorspelling zelfs nog veel slechter. Windkracht 5 of 6! O nooooooo…..Stefanie had op zaterdagavond al last van de wedstrijdkriebels, maar Erlinde was deze keer behoorlijk relaxed. Omdat ze eigenlijk niet zoveel van verwachtte. Ze was nog niet helemaal fit en die weersomstandigheden beloofde niet veel goeds.

Mission Impossible

Op zondag hadden we 12:00 uur afgesproken met onze trainingsmaatjes van Running Improvement. De mannen zouden iets voor ons van in een ander vak van start gaan. Samen met Susan liepen we naar ons Oranje startvak. In dat startvak werden we een paar keer gevraagd naar onze streeftijd (onder de 1:10 dus), waarop we te horen kregen dat die lopers dan wel achter ons zouden aanlopen. We kwamen waarschijnlijk overtuigend over, maar in werkelijkheid het leek steeds meer Mission Impossible te worden. Gelukkig was het inmiddels droog geworden, maar die heftige windvlagen. Ai, ai, ai!

Raceverslag: Zevenheuvelenloop 2015
Susan & Stefanie
Eigen koers

Het duurde nog even (lees: 20 minuten) maar daarna konden we dan eindelijk van start gaan. Het plan was om met z’n drieën te lopen en hopelijk een groepje te vinden. Als dat niet lukte, zouden we om beurten wat kopwerk kunnen doen in de wind. Het leuke aan plannen is vaak, dat het op papier zo goed staat, maar in de praktijk heel anders uitpakt. Stefanie ging er direct vandoor en de eerste kilometer liepen Susan en Erlinde een flink stuk achter haar. Na de eerste kilometer haalden ze Stefanie in, maar Stefanie haakte niet aan en vaarde haar eigen koers.

Eerste 10 km

De eerste 5 km zouden voor rond 23 minuten moeten doen. Susan en Erlinde zaten redelijk in de buurt, maar waren heel iets te langzaam. Hetzelfde gold voor Stefanie. De volgende 5 km’s werden zelfs nog zwaarder met de pittige klimmetjes. Ondanks het grijze weer was het helemaal niet koud. We hadden het nogal warm. Bij de drankpost kwamen we snel aan een bekertje water en toen was het nog maar een paar km tot het 10 km punt.  Op het 10 km punt liepen ook iets langzamer dan de geplande 47 min. Op dat moment was er nog niet heel veel aan de hand, maar dan moesten de laatste 5 km’s wel als een speer gaan.

Heuvelaf

Maar die laatste km’s gingen alles behalve als een speer. De wind zat nu echt tegen en we konden nauwelijks profiteren van het heuvelaf gaan. Wél fijn was dat er steeds meer mensen aan de kant zeiden dat we er bijna waren. Dat gaf ons weer wat moed om toch vooral door te lopen. In de allerlaatste km’s liepen Susan en Erlinde ook niet meer samen. Susan liep voorop, Erlinde daarna en waar Stefanie was gebleven, dat was nog even de vraag.

Finish

Eindelijk was dan toch de laatste kilometer aangebroken en het aftellen kon beginnen. nog , 500… 400., 300,  200..100 meter (duurt lang!)…..FINISH. Susan klokte 1:13:11. Erlinde 1:13:38 en Stefanie 1:14:33. Streeftijd overduidelijk niet gehaald, maar toch waren we blij! Stefanie en Susan liepen zelfs een PR onder deze lastige omstandigheden. De 7 heuvels hebben we overwonnen, maar van heuvels kun je nooit genoeg hebben (of waren dat nou schoenen? ;-), dus gaan we binnenkort nog wat heuvels trotseren tijdens de MontferlandRun! We will keep you posted.

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

een × twee =