Raceverslagen

Raceverslag: Veluwse MTB competitie Zutphen

Na een iets te korte nacht en nét iets teveel Antwerpse biertjes in een Arnhemse kroeg (Sanne was vrijdag jarig, vandaar), ging op zaterdagochtend de wekker. ’s Middags was dé wedstrijd, mijn allereerste MTB wedstrijd ooit. Met -nu al- de allerslechtste wedstrijd voorbereiding ooit.

Gezelligheid kent geen tijd

Normaal gesproken drink ik geen alcohol de dag voor een (hardloop)wedstrijd, of hooguit 1 wijntje en ga ik op tijd naar bed. In ieder geval houd ik er rekening mee. Maar nu zat ik opgezadeld met een lichtelijke kater. Heel irritant van mezelf. Althans zo dacht ik er vandaag over. Gisteren vond ik het nog een goed idee, die Antwerpse bollekes en was het gewoon té gezellig.

1e MTB wedstrijd

Even speelde ik even met de gedachte om niet aan de wedstrijd mee te doen en zelf een grote ronde op de MTB te gaan fietsen. Maar dat zou wel heel slap zijn. Iets met ’s avonds een vent…’s ochtends…Bovendien had ik toch niet de illusie dat ik voor een podium plek zou kunnen strijden. Sterker nog, ik had geen idee wat me te wachten stond bij zo’n MTB wedstrijd.

Veluwse MTB Wintercompetitie

Ik had me ingeschreven voor de eerste wedstrijd van de Veluwse MTB Wintercompetitie. De wedstrijden worden georganiseerd door verschillende verenigingen op en rond de Veluwe. In totaal worden er 9 van dit soort wedstrijden georganiseerd. De eerste competitiewedstrijd was in Zutphen.

Bij de inschrijving werd me duidelijk dat er relatief veel mannen zouden meedoen. De mannen waren ingedeeld in 4 leeftijdscategorieën. Er was maar 1 dames categorie: Voor dames geboren op 2003 (!) of eerder. Het leek er dus ook op alsof er niet zoveel dames meedoen tijdens een mountainbikewedstrijd. Als er 10 mee zouden doen, dan zou het al veel zijn, vreesde ik.

MTB ladies

De start van mijn (dames)categorie was pas om 14:47, maar het inrijden/ de parcoursverkenning begon om 13:00 uur. Toen ik aankwam in Zutphen voelde ik me al weer eens stuk frisser. De mini kater was verdwenen. Gelukkig. Op het moment dat ik mijn startnummer (een stuurbordje) haalde, werd ik gelijk begroet door een aantal enthousiaste MTB vrouwen. Of ik “ook via de MTB ladies Utrechtse Heuvelrug dames was”? Werd mij gevraagd. Uhm…. nee. Ik was vandaag alleen.

Sanne zou misschien meegaan, maar die moest vandaag heel hard studeren. Dus ik was blij met deze MTB ladies. Het bleek een gezellige groep dames en de oprichtster, Marian, had al vaker MTB wedstijdjes gedaan en kon dus ook wat van haar ervaringen delen. Heel fijn, want zo kreeg ik een beetje een idee wat me te wachten stond.

Parcours

Het parcours in Zutphen was wel een grote verrassing voor me. Ik had verwacht dat we rondes door het bos zouden rijden, maar dat was niet het geval. Het was een aangelegde MTB baan. Met klimmetjes, bochten (heel veel bochten), een drop, tunneltjes enz. Tijdens de parcoursverkenning vond ik het niet bepaald makkelijk. Ik had het al snel heel warm, dus tijdens de wedstrijd zou ik zeker in een korte broek gaan fietsen, besloot ik.

Loting voor de start

Net voordat ons startschot om 14:47 uur klonk, vertrokken de mannen in de categorie 50+ (als ik het me goed herinner). Die mannen reden dus ook op de baan rond. Omdat je niet allemaal tegelijk vooraan kunt starten wordt er gewerkt met een loting. Afhankelijk van het eindcijfer van je startnummer start je vooraan, iets minder vooraan, nog iets minder vooraan, of helemaal achteraan. Zoals ik.

Verplicht achteraan starten

Ik had de pech dat ik achteraan moest starten, want dat werkt -logischerwijs- niet in je voordeel.  Op het eerste stuk zou ik wat vaart moeten kunnen maken, maar in de bochten vond ik het tocht erg lastig om mensen in te halen. Bij ronde 1 kwam ik als nummer 16 (van de 23 dames) door.

Op het parcours had ik voor mijn gevoel geen moment rust. Wat een bochten en klimmetjes en afdalingen. Op sommige stukken kon je wel mensen inhalen, maar niet overal. De totale wedstrijd zou 40 minuten duren. Wanneer de eerste (50+) man na 40 min over de finish kwam, klonk voor iedereen de bel voor de laatste ronde. Iedereen kon van af dat moment zijn of haar ronde afmaken. Kortom: de dame met de meeste rondes en/of de snelste tijd wint.

De tel kwijt

Die 40 minuten leek me in eerste instantie nogal weinig, maar gedurende de wedstrijd viel het me enorm tegen. Ik moest een constante focus hebben, scherp zijn dus, doorfietsen en niet op m’n plaat gaan. Wat er wel voor zorgde dat ik niet zo snel door die bochten ging. Op die techniek valt nog wel wat winst te behalen! Ik had geen idee op welke plek ik precies reed, daar was door al die rondjes en doordat iedereen door elkaar reed echt geen touw aan vast te knopen. Ik had wel een paar dames ingehaald, maar het waren er ook niet heel veel, zo bleek achteraf. Ik vond het fietsen leuk, maar na een stuk of 6 rondjes werd ik wel een beetje gek van die rondjes. Ik was de tel kwijt.

Beduusd

Nadat mijn laatste ronde was geweest en ik over de finish kwam, was ik er beetje beduusd van. Mijn eerste wedstrijd viel tegen, maar ook heel erg mee. Het was zo vreemd op zo’n parcours, maar ook heel erg tof! Ik wist het even niet, verwarring alom, maar ik was wel heel blij. En stiekem ook dat ik er zonder kleurscheuren vanaf was gekomen. Wat een ervaring!

Nadat alle dames over de finish waren, begon het keihard te regenen, terwijl het eigenlijk de hele dag mooi weer was geweest. Het was geen modderfestijn dus. Niet erg, wat mij betreft. Maar die regen was nu voor iedereen wel reden om snel naar huis te gaan! Onder de warme douche.

Middenmoot

De volgende dag zag ik in de uitslagen dat ik 12e dame was van de 23 vrouwen. Ergens in de middenmoot. De streber in mij, kan daar niet echt tevreden mee zijn. Aan de andere kant: het was mijn eerste wedstrijd. Ik ‘zit’ niet op mountainbiken en het was toch voor de ‘fun’?

Fun was het zeker. En iedere expert was ooit een beginner, toch? Dus moet ik dat streberige maar even lekker loslaten. Wie weet heb ik de volgende keer met de loting meer geluk, is het in het bos en fiets ik de sterren van de hemel? En zo niet, dan is dat ook helemaal prima. Op naar de volgende MTB wedstrijd!

*Heel veel dank aan Marieke Hoffmann & Wendy van den Bor voor de foto’s!

8 Comments

  • Arno Gouweleeuw

    Hey Erlinde,
    Gisteren elkaar ontmoet, en leuk om je verslag te lezen. Ik wil jou en floor wil een clinic geven, ik hoor nog wel hoe en wat! Zie ook goldlion.nl

    Oh ja, complimenten voor het moortgat en de wedstrijd combi 🙂 > echte bikers doen dat zo

    Grtz Arno

    • Erlinde

      Hey Arno,

      Haha! Dank je wel voor het compliment. De volgende keer wordt het wellicht het Moortgat, nu was het Nescio ;-). En tof van de clinic. Ik ga het met Floor afstemmen!

  • Sander

    Leuk verslag! Het was voor mij ook de eerste deelname aan een mtb-wedstrijd (ben meer van de triathlon) dus ik herken wel wat dingen die je schrijft. Het enige verschil is dat jij opgeschoven bent naar de middenmoot en ik me mocht beperken tot een achterhoedegevecht. Dus pluim voor jou. Meer ruimte voor progressie voor mij denk ik dan maar… Tip; er staan op youtube mooie on-board filmpjes van vorige jaren, dan heb je een gevoel wat je bij ieder parcours ongeveer kunt verwachten. Succes in Oldebroek!

    • Erlinde

      Hi Sander,

      Dank je wel ! Wat grappig dat het voor jou ook de eerste deelname was aan een MTB wedstrijd. Oefening baart kunst toch? Komt vast goed met ons. En thanks voor de tip van Youtube! Misschien zie ik je bij een volgende wedstrijd?

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

14 + 6 =