Raceverslag: BearTrail 25 km én 15 km

Zaterdag was de 6e editie van de Bear Trail. Een trailrun in de Belgische Voerstreek met o.a. de ‘Grizzly 100’. Een Ultratrail van 100 km! Gelukkig was er naast deze bizarre afstand ook een mogelijkheid om te kiezen voor kortere afstanden, zoals de 25 of de 15 km. Daar deden wij aan mee.

BearTrail 25 k trailrun (door Sanne):

Met mijn voorhoofd leun ik op mijn handen. Met een behoorlijke dosis zelfmedelijden kijk ik het riool in. Opnieuw trekt mijn maag zich samen. Het is 4:15 uur ’s nachts. In de woonkamer hoor ik Ralph en Raymond. De echte helden van vandaag. Ze maken zich klaar voor de Grizzly 100! Mijn voornemen om een heerlijk ontbijtje voor ze te maken en met ze mee te gaan naar de start, strandt naast de wc pot.

In de kantine is het een gezelligheid van jewelste. Genoeg bekende gezichten weer. De spanning lijkt hem voor de meesten meer te zitten in de beer-mile die voor vanavond nog op het programma staat. Tot ongeveer een half uur voor de start twijfel ik of ik me niet toch terug zal laten zetten naar de 15 kilometer. Ik voel me prima, maar mijn verstand zegt me dat 25 kilometer misschien toch wat ver is op een leeggespuugde maag.

Test

Bij mijn inschrijving heb ik mezelf bedacht dat vandaag een mooie test zou zijn. Iets langer dan een jaar geleden begon ik bij Running Inprovement en precies een jaar geleden liep ik hier dezelfde afstand. Eens kijken of er een beetje progressie in zit. Een tijd onder de 2.20uur en/of top 10 is goed voor een Pancake-ontbijt bij de Smakerij morgen ochtend, beloofde ik mezelf. Nou ja, op die pancakes is mijn maag misschien toch nog niet berekend. Het hoeft geen toptijd te worden natuurlijk.

Famous

Het startschot voor de 25 k klinkt. Samen met Henri start ik enigszins voorin. Alsnog is het redelijk dringen de eerste paar honderd meter. De eerste kilometers passeren en ik verbaas me erover hoe soepel het gaat. Voor me zie ik bekende (‘trail-celebrities’) gezichten. Wanneer ik daar na 4 kilometer nog steeds vlak achter zit bedenk ik me dat dit misschien wat de hard gaat.

Op een kilometer of 15 word ik ingehaald door twee dames. Een mooi mikpunt voor de laatste paar kilometer, zo neem ik me voor. Maar na een kilometer of 2 moet ik ze laten gaan. Ik ben leeg. Letterlijk… Mijn nachtelijk avontuurtje boven het toilet heeft er stiekem toch harder ingehakt dan dat ik dacht.

Afzien

De laatste 7 kilometer is het afzien. Ik focus me op de grond. Wanneer ik opkijk, ontmoet ik de ogen van een wandelaar. Hij kijkt vriendelijk, of misschien wat met medelijden. ‘Volgens mij ga je de verkeerde kant op meisje.’ Wanneer ik voor me kijk, zie ik niemand. Ik kijk achter me, ook niemand. F***!! Ook dat nog, alsof het al niet ver genoeg is. Ik draai me om en loop zo’n 250 meter terug naar de route.

Finish

Ineens doemt het finishterrein voor me op. In de verte zie ik het tijdsbord en realiseer me dat een kleine eindsprint me nog tot onder de 2.15uur kan brengen. Ik zet aan maar word al snel opgehouden door 2 mannen op het smalle paadje voor me. Ongeduldig zoek ik naar een weg langs hen heen. Na 2 uur 14 minuten en 31 seconden sprint ik als 9e dame over de finish. 15 minuten sneller dan vorig jaar. Opgewarmd voor de beer-mile, klaar voor een welverdiende Pancake morgen ochtend!

BearTrail 15 k trailrun (door Erlinde):

Om 7:45 uur precies word ik opgepikt door Arny en Henri. Ik rijd met ze mee naar ’s Gravenvoeren; een kleine 2 uur rijden van Arnhem. Arny gaat vandaag voor de 39 km trailrun en Henri loopt (net als Sanne) de 25 km. Ik ga voor een ‘magere’ 15 km. Na mijn blessure heb ik nog weinig lange afstanden gelopen en eerlijk gezegd heb ik daar momenteel ook niet zo veel behoefte aan, 15 km is ver genoeg.

We komen precies op tijd in België en Arny kan vrijwel meteen van start. De wind is ijzig koud en ik twijfel of ik lange of korte mouwen moet dragen. Ik heb er nog bijna 2 uur om daar over na te denken. Mijn ‘dilemma’ stelt echter weinig voor vergeleken bij het dilemma van Sanne.

Rappe start

Sanne besluit dus toch om 25 km (held!) te doen en ik zwaai haar en Henri een uurtje later uit bij de start. Om 11:30 u mag ik zelf van start en na lang wikken en wegen kies ik toch voor een t-shirt. Korte mouwen dus. Onderweg ben ik mezelf eeuwig dankbaar, want ik heb het alles behalve koud. De eerste 3 kilometers gaan in een rap tempo, rond de 4:35. Dat betekent ook dat het trailen nog niet echt begonnen is, want deze snelheid kan ik (helaas) niet de hele trail volhouden.

Doel

Zoals wel vaker had ik geen strijdplan voor deze trailwedstrijd. Nou ja misschien toch: stevig doorlopen én ‘genieten’ is mijn motto. Soms een onmogelijke combinatie, maar vandaag ging deze combo wonderbaarlijk goed. Er lopen weinig dames bij mij in de buurt en ik vraag me onderweg af hoeveel dames er precies voor me lopen. Ik denk dat het er een stuk of 4 of 5 zijn. Zou ik ze kunnen inhalen? Oftewel: zou een podiumplek er vandaag inzitten?

De route van de 15 K is afwisselend. Van singletracks tot stukken in het open veld. Van pittige klimmetjes tot vals plat en mijn favoriet: lange afdalingen. De omgeving is wel wat anders dan de Belgische Ardennen waar ik vaker een trail heb gelopen. Anders, maar zeker mooi! Ook al is het vandaag wat grauw en grijs en staat er een heleboel wind.

Galante mannen

Op de open stukken probeer ik daarom telkens achter een mannenrug te duiken. De mannen vinden het wel volgens mij wel prima, om mijn haas te zijn en mij uit de wind te houden. Ik krijg in ieder geval geen boze blikken toegeworpen. Ook niet het verzoek om zelf eens even wat kopwerk te doen. Waarvoor alsnog mijn dank aan deze galante (trail)mannen.

Verslagen

Bij een kilometer of 12/ 13 word ik ingehaald door een vrouw. Getver! Net op het moment dat ik me bedacht dat ik wel eens 3e dame zou kunnen worden als ik zo zou doorlopen. Het probleem is dat het me totaal niet lukt om bij deze dame aan te haken. Als ik haar nog wil ‘verslaan’, moet ik een ieder geval in de buurt blijven. Dat gaat dus niet. Ik leg me er maar bij neer en probeer ondertussen nog wat van de omgeving in me op te nemen. De dame verdwijnt langzaam uit het zicht.

Finish

Toch wat sneller dan verwacht komt de finish en eindig ik als 4e dame. En hoewel ik echt wel blij ben met mijn prestatie, is 4e worden toch een klein beetje zuur. Dat gevoel verdwijnt gelukkig snel wanneer ik -dankzij een vraag  van een ASICS frontrunner teamgenoot- me besef dat ik volledig pijnvrij heb gelopen. Ik heb er niet eens mee bij stil gestaan, mijn blessure lijkt alweer zo lang geleden. En ja, het feit dat ik überhaupt 15 km kan trailen, daar kan geen prijs tegenop.