Raceverslag: 1/8 Triathlon Stroombroek 2017

“Soms moet je dingen doen die je voor geen meter kunt”. Niet omdat het een genoegen is om te falen, maar omdat de euforie des te groter is wanneer blijkt dat je het tóch kan. Tot april van dit jaar riep ik altijd heel hard dat een triathlon niks voor mij is, wanneer iemand daar over begon. Zwemmen kan ik niet, dus wat heeft het voor zin om een triathlon te gaan doen? Zo was mijn redenering. Ik heb natuurlijk (hoewel dat niet eens zo natuurlijk is, zo bleek de afgelopen tijd in het nieuws) wel mijn zwemdiploma’s, dus ik zink niet. Maar borstcrawl, dat kon ik nog geen 25 meter volhouden.

Waarom stond ik vandaag dan toch aan de start van een triatlon?

Het begon allemaal bij mijn blessure die ik net voor de marathon van Rotterdam kreeg. Daarna kon ik een periode niet lopen, en pakte ik mijn oude liefde mountainbiken weer op. Ook ging ik een paar keer ‘baantjes trekken’. Gewoon om toch iets te doen. Al voelde ik me in het zwembad een ontzettende kneus. Ik had echt geen idee hoe ik überhaupt borstcrawl moest doen, dus hield ik het lekker bij schoolslag.

Super Sunday

Op 30 april jl. ging ik kijken bij de ‘Super Sunday’ triathlon wedstrijd (daar waren alle divisies vertegenwoordigd) georganiseerd door TVA, de Triathlon Vereniging van Arnhem. Dat was spectaculair en sprak tot mijn verbeelding… Zou ik misschien dan toch? Ooit….een triathlon gaan doen?

Start2Tri

Alsof het zo moest zijn, kreeg ik daarna een tip via Instagram dat TVA eens per jaar een Start2Tri cursus organiseert. Een triathlon cursus voor Dummies dus. Ik besloot mee te doen en met een groep van 16 man (en vrouw) trainden we vanaf eind juni tot vandaag voor de 1/8 triathlon.

Makkelijk?

Wanneer ik vertelde over mijn sprint triathlon ambities waren er een heleboel mensen die tegen mij zeiden: Maar jij kan toch makkelijk 500 meter zwemmen, 20 kilometer fietsen en 5 km lopen!!!?? Oftewel: waarom ga je dat in hemelsnaam doen?

Het woord makkelijk en een wedstrijd, zou ik nooit in 1 adem noemen. De afstanden die Dafne Schippers loopt zijn niet bepaald ver. Maar niemand denkt daarbij natuurlijk dat dát makkelijk is.

500 meter borstcrawl

Hoe dan ook. Met 5 marathons op mijn C.V. zou het wel heel gek zijn als ik op deze afstand niet zou kunnen finishen. Daar maakte ik me dus ook niet zo’n zorgen over. Het plan was wel om de triathlon zo snel mogelijk te doen. En mijn grootste uitdaging: 500 meter borstcrawl in open water.

Start van de Stroombroek Triathlon

Vanochtend verzamelden alle Start2Tri-ers en ik om ongeveer 8:45 bij Stroombroek in Braamt (op ongeveer een half uurtje van Arnhem). Na nog wat laatste instructies en alle spullen en fiets klaar te hebben gezet in het ‘Parc fermé’ was het tijd voor de start. Het begon met het zwemmen in open water. Mijn gevreesde onderdeel. Dat zwemmen, tja, dat viel niet mee. Ik vond het vooral lastig dat je toch met z’n allen op een kluitje zwemt en al die (snelle) zwemmers waren wat intimiderend.

Kansloos?

Hoewel ik wel degelijk 500 meter kan bortscrawlen, wisselde ik het nu en dan een beetje af met schoolslag. Het resultaat na het eerste onderdeel was dat ik als 22e vrouw (uit mijn categorie) uit het water kwam. Kansloos voor het podium? Dat zou wel mijn eerste gedachte zijn. Maar zo werkt het niet met triathlon.

Want fietsen en hardlopen had ik nog voor de boeg. Bovendien is het wisselen een belangrijk onderdeel, zo leerde ik de afgelopen tijd. De eerste wissel naar de fiets ging snel, dat kwam vooral omdat mijn schoenen al op de fiets ingeklikt waren.

Top 10

Op de fiets was ik streng voor mezelf. Nadat ik mezelf in mijn triathlonschoenen had gewurmd, moest ik echt gas geven van mezelf. Niet piepen, maar rammen. Het streng zijn ging goed, zo haalde ik aardig wat dames in. Het parcours was zo plat als een pannenkoek. Ik houd van heuvels. Maar niet vandaag. Dit was prima zo. Net voor de wissel stonden Sanne en Edo. Volgens hem reed ik nu in de top 10 (dames). Dat was al een flinke verbetering.

Wissel 2: naar hardlopen

Op naar wissel 2 en het hardloopgedeelte. Ik had geen zware benen, waar je menig (beginnend) triatleet over hoort, maar qua snelheid is het een vreemde gewaarwording. Het leek alsof ik super langzaam ging, terwijl ik de eerste kilometer met een snelheid van 4:25 /km liep. Best snel voor mijn doen. (Dat kon ik overigens niet volhouden). Ik vond het lopen zwaar, maar niet zo zwaar als andere dames het vonden, want ik kon er een aantal inhalen. 5 km mag dan kort zijn, in een wedstrijd duurt elke afstand eindeloos lang.

Podium

Toch was daar de finish in zicht en tot mijn verbazing kwam ik als 3e dame (in mijn categorie) over de finish. Holy shit. Wat was dit tof. Alles. Zwemmen, fietsen, rennen, wisselen. De eerste keer… En als kers op de taart een podium plek. Mijn tijd was trouwens 1:11:12. Daar zou ik van te voren voor hebben getekend, dus daar was ik nu ook erg blij mee.

Bring on the Bubbly

Bij TVA Tent sloten we de dag en de hele trainingsperiode af met een cadeautje voor de eerste man en eerste dame van de Start2Tri club. Samen met Michiel had ik de eer en het genoegen om een fles Moscato in ontvangst te mogen nemen. Natuurlijk deelden we die met iedereen. Proost op een geweldige dag! En mocht nog niet duidelijk zijn na dit verhaal…

#Hooked

Ik ben er voor gewaarschuwd toen ik begon. “Pas op! Het is verslavend”. Ik dacht dat ik er weerstand aan kon bieden. Dat ik sterk genoeg zou zijn;-). Maar ja het is niet anders.. ik ben hooked. Op naar de volgende triathlon!

(Groeps)foto credit: Els Kooi