Raceverslagen,  reizen

Race verslag: Transgrancanaria Marathon 2017

Klaar voor de start…

Omringd door gespannen koppies staan we te wachten op het startschot.  Ik sta aan de start van de Transgrancanaria marathon. Het is koud en mistig, maar eigenlijk deert het me allemaal niets meer. Ik ben er klaar voor.

Het startschot klinkt en de massa komt in beweging. Al vrij snel gaat het flink omhoog. In eerste instantie blijft iedereen voorzichtig op de paadjes. Maar naarmate de file langer wordt, wordt er gezocht naar alternatieven. Links langs het bosje, rechts langs een rots. Ik bedenk me hoe deze berg eruit ziet nadat de laatste van deze bijna 1000 lopers voorbij is. “We only leave footprints” Dat klopt ja, maar wel een heleboel.

Ik prik mijn stokken geconcentreerd in de grond en vind mijn weg naar boven. Damn wat is dit steil! Mijn kuiten branden en ik voel mijn hartslag omhoog schieten. Maar het deert me niets. Ik ben op weg en het is nog maar 37 kilometer tot de finish.

Support

Wanneer  ik de top van eerste klim bereik staan mijn loopmaatjes die morgen de andere afstanden lopen al langs de kant om ons te supporten. Heerlijk al die bekenden. Met een grote glimlach klim ik naar boven.

Dit is het stuk dat we afgelopen dinsdag al verkend hebben. Het ligt er droger bij dan toen en ookal loopt het pad grotendeels over de rotsen, ik durf best een beetje gas te geven. Het is opvallend hoe het grote aantal deelnemers zich al snel verspreid heeft en op wat klein opstoppinkjes na loopt het aardig door.

De eerste afdaling. Ik voel dat we de zon tegemoet gaan. Het wordt warmer. Ik doneer mijn shirt aan een groepje bouwbakkers, die in de lach schieten bij de aanblik van mijn al dribbelende striptease. Ik lach, zwaai en vervolg mij weg.

In de verte hoor ik koebellen, gejoel en getoeter. We komen weer in de buurt van de bewoonde wereld. Nog twee bochten om en ik zie de eerste mensen staan. Het horen van mijn naam haalt me wat uit mijn concentratie. Wanneer ik op kijk, kijk ik recht in de lens van een camera. Het duurt een fractie van een seconden voor ik me realiseer dat ik de trui erachter herken. Het is mijn vader! Ik ben compleet verrast! Helemaal naar Gran Canaria afgereisd om mij hier te zien lopen. 20 Meter verder staat mijn  moeder te joelen. Ik pink een traantje weg, maar het deert me niets meer. Dit wordt alleen maar mooier, en het is nog maar 30 kilometer naar de finish.

Vliegen

De volgende kilometers vliegen voorbij. Of eigenlijk.. Ik vlieg de kilometers voorbij.  Aan de voet van de tweede klim is de gehele klim te overzien. Tussen het rode gesteente banen de lopers zich een weg naar boven. Het is pittig, lang en zwaar, maar ik voel me top en heb het gevoel dat ik de hele wereld wel over kan steken vandaag.

Weer een afdaling. Nog steeds ga ik lekker en ik merk dat ik zolangzamerhand de eerste hardlopers-zijn-doodlopers voorbij kom. De afdaling is technisch maar ik durf best wat tempo te maken. Ik ben super gefocust en het gaat lekker.

En dan… smak ik ineens vol tegen de grond. Auw!!! Ik krabbel quasi nonchalant overeind.. “Yess yess I’m ok”  mompel ik tegen wat geschrokken omstanders. Ik verbijt me, ik voel een scherpe pijn in mijn knie en hand maar wandel een paar passen door. Pas wanneer ik iedereen er van verzekerd heb dat ik hier echt niet om het leven kom als ze door lopen, durf ik naar mijn hand te kijken. Ik schrik, terwijl ik kijk zwelt ie op, wordt ie paars en zie ik hoe mij pink naar links wijst zonder dat ik dit zelf coordineer. Bij het aanzicht wordt ik duizelig en begin ik wat te trillen. Daar sta ik dan.. In mijn eentje op een berg op Gran Canaria. Dit was het dan. Hier strandt, nog niet eens op de helft, mijn allereerste marathon. Hardlopers zijn doodlopers… Lekker voor elkaar weer San!

Get yourself together!

Ik bedenk me dat ik toch naar beneden zal moeten. Wandelend vervolg ik mijn weg. Overpijnzend… Mijn hand hou ik omhoog tegen de softflask in mijn racevest.  De pijn is aanwezig maar wanneer het me lukt om te focussen op andere dingen is het redelijk te doen. Van gekkigheid ga ik stappen tellen, stenen tellen, spullen in mijn racevest tellen.

Ik denk aan mijn hoofdlamp die tot de verplichte pakitems behoorde. We hebben er nog grappen over gemaakt. Dat het een prestatie op zich is als je hier in het donker weet te finishen.  En eigenlijk is het die gedachte die me triggerd. Stel nu dat ik de race gewoon uitwandel? Een klein rekensommetje leert me dat ik zelfs dan nog voor het donker thuis zou moeten kunnen zijn.

Na enige strijd met mezelf besluit ik in ieder geval een poging te wagen om tot de 3e post op 38km te lopen. Ik skip de 2e en vervolg mijn weg. En eigenlijk, nu de knop om is, gaat het wel. Ik vind weer een stukje van mijn pro-20km-mindset terug en durf langzaam weer in een finish te geloven. Na de laatste klim komt een technische afdaling. Voorzichtig en inmiddels weer hardlopend vervolg ik mijn weg. Eenmaal in de rivierbedding raak ik weer wat op tempo en valt het me op dat ik mensen in haal, veel mensen in haal. Tijdens mijn wandeling heb ik lekker kunnen herstellen, in tegenstelling tot de mensen die ik nu voorbij ga.

Maspalomas

Wanneer ik in de buurt van de post van de 38km kom werp ik, voor het eerst eigenlijk, een blik op de tijd. Ik reken, raak wat in de war, reken nog eens (ja, ik weet ook wel dat je op een ander scherm gewoon kan zien hoe lang je al onderweg bent) , en kom dan toch echt tot de conclusie dat ik pas 4.45uur onderweg ben. Ik besluit wat gas bij te geven. Zo goed en kwaad als t gaat loop ik door een fantastische kloof en zie ik voorzichtigaan Maspalomas voor me opdoemen.

Ik hoor de speakers… Yessss ik kom er aan! Mijn eerste marathon… En wauw! wat voor een. Dwars door het vulkaangebergte van Gran Canaria. Wat een tocht!

Aan de finish is het feest. Daar staan mijn ouders en mijn loopmaatjes. Arm omhoog… Geen tranen maar wel een onwijze glimlach. Een dikke knuffel van mijn moeder. Ik werp een blik om mijn hand. Maar het deert me niets meer.

I Nailed it! Mijn allereerste marathon.

4 Comments

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

1 × vier =