Raceverslagen

Race Verslag: Bridge to Bridge 2016

door Emma Bijnen

Op het schema dat ik volg om volgende week klaar te zijn voor de halve marathon van Porto, staat voor dit weekend een wedstrijd van acht tot tien kilometer op het programma. Niet voluit, wat dat dan ook mag betekenen, maar ik beschouw het als dubbel goed nieuws. Allereerst omdat zondag de Bridge to Bridge loop in Arnhem is: dichterbij kan bijna niet en zes mijl valt helemaal in de bandbreedte qua kilometers. En ten tweede ga ik zaterdag uitgebreid lunchen, mèt wijnarrangement en heb ik ’s avonds twee feesten, dus ik zou niet eens voluit kunnen.

Wanneer ik om zondag om 9.00 uur opsta en naar buiten kijk ziet het er druilerig uit. Ik check weeronline en buienradar, maar gelukkig lijkt het droog te blijven. Het wordt alleen niet zo warm als de dagen ervoor, wat prima is want als je om 13.00 moet lopen is 26 graden niet echt iets waar je op zit te wachten.

Samen naar de start

Samen met een vriendin, die ook in Porto gaat lopen, fiets ik naar Arnhem, waar de Eusebiuskerk al vol is gestroomd met hardlopers. Gek genoeg is de omkleedruimte voor dames nagenoeg leeg. Ik hoop dat dit ook geldt voor de toiletten, tegen beter weten in, want daar staat een flinke file. Ik heb geen zin om in de rij te staan, maar met een volle blaas naar de start is absoluut geen optie. Dus lopen we naar een koffietent. Veel sneller en schoner.

Race Verslag: Bridge to Bridge

Daarna zetten we koers na de start, ongeveer een halve kilometer verderop. Omdat er nog volop ruimte is glippen we in vak 2 naar binnen. Beter ingehaald worden dan moeten inhalen is ons motto. Langzaam vult het vak zich. De warming up begint. Tja, jumping jacks zijn wat lastig als je krap een halve meter van elkaar staat, maar de tijd gaat zo wel snel voorbij.

Zweten in de polder

Er wordt afgeteld en er klinkt een knal. Lichtblauwe en bordeaux rode confetti schiet de lucht in en daalt op ons neer, terwijl we in beweging komen. Het parcours is anders dan voorgaande jaren. We gaan meteen de John Frost Brug op en dat is best pittig. Meteen na de brug is er een bocht van 90 graden en lopen we langs de Rijn. Vlak voor de bocht passeer ik een blinde loper met een begeleider. Petje af, voor allebei. Ik hoop dat er niet veel van dat soort scherpe bochten in het parcours zitten, dat lijkt me moeilijk navigeren.

Zoals zo vaak loop ik de eerste kilometer veel te snel (4.25’) en daarna ben ik dan ook vooral bezig om in een ideaal tempo te komen. Alleen heb ik geen idee wat dat tempo is. Ik bedoel: wat is niet voluit als je wel een wedstrijd moet lopen? Na vier kilometer besluit ik dat het 4.45’ per kilometer is.

Na de brug meandert het parcours door de polders en Meinderswijk. Net als in de vorige edities, alleen lopen we nu in tegenovergestelde richting. Smalle weggetjes, maar gelukkig wel genoeg ruimte om lekker te kunnen lopen. Het is bewolkt, maar behoorlijk warm. Ik ben blij dat ik een hemdje aan heb gedaan en geen T-shirt, zoals ik eerst van plan was.

Na zeven kilometer loop ik de Mandelabrug op. Nog iets van 2,5 kilometer te gaan, het schiet lekker op. Na de brug lopen we de binnenstad in. Paar graadjes warmer, maar wel lekker vlak. De pacer van 45 minuten komt langszij en vraagt of ik met hem meeloop. Het is nog een kilometer, volgens hem. Omdat ik zijn tempo kan volgen, doe ik dat. Volgens mij ben ik de enige volger. Wat een luxe, een personal pacer.

Race Verslag: Bridge to Bridge

Een brug te ver

Na een halve kilometer gaan we de brug op. Met een volle tribune aan het begin, dat geeft extra energie voor het laatste stuk. Helaas is dat stuk langer dan gedacht. Ook de pacer is de weg kwijt. ‘Hier zou de finish moeten zijn’, zegt hij. Dat was inderdaad leuk geweest. Volgens mijn Tom Tom horloge hebben we er al bijna 9,5 kilometer op zitten. Aan de overkant van de brug finisht de derde vrouw. Ik moet nog de hele John Frost over en aan het eind weer terug. Tegenvaller. Ik neem toch maar wat gas terug.

Uiteindelijk bereik ik de finish over in een bruto tijd van vijftig minuten nog wat, een paar seconden achter de pacer van 45 minuten. Volgens mijn horloge heb ik dan 10,44 kilometer gelopen, toch bijna een kilometer meer dan gepland. Ik hoor dat eigenlijk halverwege de brug gekeerd had moeten worden. Op mijn horloge zie ik dat ik 4.45’ per kilometer heb gelopen, dat dan gelukkig wel. En ach,  72 jaar na dato toch weer een brug te ver heeft ook wel wat.

De volgende dag lees ik in de Gelderlander dat de winnaar van de tien mijl eigenlijk de zes mijl wilde lopen, maar zich vergiste. En wie staat er op de foto bij dat artikel? Tot mijn stomme verbazing ben ik dat, hardlopend op de Korenmarkt.

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

twee × 4 =