Roadrunning,  Trailrunning

PMS: Post-Marathon Syndroom

PMS: Post-Marathon Syndroom

De term PMS dacht ik te kennen als premenstrueel syndroom. Iets van vrouwen dus. Zoals mijn ex-vriend het zei: Als vrouwen daar last van hebben, sluit ze dan op in een kamer en open alleen de deur om een reep chocola naar binnen te gooien. Of gold dat nou bij menstruatie? Maar dat terzijde. PMS blijkt nog een andere betekenis te hebben: Het Post-Marathon Syndroom. Maar dat los je niet even op met een reep chocola.

PMS

Het Post-Marathon Syndroom (PMS) is een ‘aandoening’ die na de marathon kan opstaan, zo leerde ik van dit artikel van Runner’s world.com Na de marathon is er geen uitdaging meer, geen wortel om op te jagen. Alleen een zwart gat. De veel voorkomende symptomen van PMS zijn onder meer:

  • Gebrek aan belangstelling voor het aangaan van een nieuw doel
  • Gevoelens van verdriet, pessimisme en waardeloosheid
  • Niet in staat om het licht te zien door de mist
  • Algemene misère

Dat klinkt afschuwelijk! Als een marathon dat teweeg kan brengen. Wat een ellende.

Zwart gat

Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik dacht dat ik na de Marathon du Mont Blanc in een zwart gat zou terecht komen. Want eerst had ik het geweldige Beat The Sun evenement in Chamonix gehad en gelijk daarachter kwam de kers op de taart: de Mont Blanc Marathon. Beide evenementen waren ongelooflijk gaaf!

PMS: Post-Marathon Syndroom

Uit met de pret

Maar de keerzijde is dat het daarna uit was met de pret. Terug naar het normale leven. En dan nog iets: Hoe kan een ander (hardloop)evenement in hemelsnaam tippen aan mijn avonturen in Frankrijk? Daar kwam nog bij dat ik van mijn trainer in de eerste periode na de marathon niet ‘mag’ lopen. In de hele maand juli moet ik qua lopen sowieso erg rustig aan moet doen. Crosstraining mag wel. Dus anders sporten zoals fietsen en zwemmen bijvoorbeeld.

Runner’s high

Periodisering. Dat is zijn visie. En normaal gesproken sta ik daar zeker achter. Maar nu niet. Ik zat hierover in de weg naar huis in de auto te mopperen. Ik had geen zin om rustig aan te doen. Ik wilde niet fietsen of zwemmen, ik wilde rennen! Waarschijnlijk zat ik nog steeds in een adrenaline rush c.q. runners high en het liefst wilde ik daar in Chamonix in de bergen voor eeuwig blijven hardlopen.

Tijd voor andere dingen

Maar in de eerste dagen na terugkomst in Nederland kreeg ik de griep. Ik voelde me beroerd. Alles leek opeens teveel en aan rennen hoefde ik nu al helemaal niet te denken. Inmiddels ben ik weer opgeknapt en zie ik het allemaal wat anders. Ik vind het opeens heerlijk dat ik even wat minder tijd aan het hardlopen hoef te besteden. Want hiervoor trainde ik in ieder geval 4 keer per week en met die lange duurlopen erbij kost dat allemaal wel erg veel tijd. Nu is er meer tijd voor andere dingen.

Keep the focus

De komende paar weken ga ik gebruiken om wat andere (sportieve) activiteiten te ondernemen. Want ik natuurlijk wil ik niet de focus -en al helemaal niet- mijn conditie verliezen. Ik zal wat meer gaan fietsen, zwemmen en (hot-)yoga-en. Misschien ga ik ook wel weer een keertje kickboksen, want ik roep al maanden dat ik dat wil doen. Maar dat lukte telkens niet qua trainingsschema. Het liefst zou ik ook gaan surfen, maar dat is in Nederland vrij lastig. Naar het buitenland gaan voor een surfvakantie zit vooralsnog niet in, want ik heb al mijn vakantiedagen voor dit jaar al opgemaakt 🙂

Bij de buren rennen

Maar voor mijn motivatie heb ik wel nieuwe doelen nodig. Hardloopwedstrijden dichter bij huis wil ik sowieso wel doen, maar ik wil ook weer graag naar België voor een trailrun. Of naar Duitsland. En voor 2017 heb ik al weer wilde plannen, voor een verre reis, maar er is nog niks concreet. En dat is ook wel even fijn.

Plan de campagne?

Gelukkig lijd ik niet aan PMS, maar ik moet wel mijn lichaam wel de rust geven. En daarna weer volle bak met nieuwe energie voor een nieuw doel trainen. Wat het doel is, dat is nu nog een raadsel, maar ik vertrouw erop dat ik snel iets tofs vind. En mocht je nog ideeën of uitdagingen hebben, let me know!

Photo credit: Quentin Iglésis 

4 Comments

  • Wouter

    Leuk stukje weer…..vooral de eerste alinea. Dat is wel herkenbaar 😉

    In augustus heb je de Trail des Fantômes in Belgie. Daar loop ik misschien ook. Volgend weekend ga ik naar La Chouffe trail. Maar die komt nog te vroeg voor je 🙂

    • run-waygirls

      Hahaha! Dank je wel Wouter. La Chouffe Trail lijkt me erg leuk, maar is inderdaad te vroeg voor mij. En bij de Trail des Fantômes was ik vorig jaar. Ook erg leuk! Maar ben ook benieuwd naar de Trail du Barrage (okt.) of Trail des Terrins (nov).

  • Wouter

    Als de de Trail du Barrage is dan loop ik op Terschelling een trailrun. Mocht je naar de Trail des Terrins gaan dan houd ik mij aanbevolen. Kunnen we misschien samen gaan 😉

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

drie × vijf =