Het begin na het einde: blessure update Annemiek & Erlinde

Helaas hebben hardlopers er relatief vaak mee te kampen: blessures. Vaker dan zwemmers bijvoorbeeld. Of fietsers. Tenzij je als fietser onderuit gaat natuurlijk. Maar dat is weer een ander verhaal. Hoe dan ook. Al dat lopen heeft best veel impact op je (onder) lichaam, al hebben de meeste hardloopblessures te maken met overbelasting. Het is vreselijk irritant als je een blessure hebt, maar aan de andere kant zijn er ook mogelijkheden om toch je conditie op peil te houden en misschien zelfs sterker terug te komen na de blessure.

Annemiek als ik hebben toevallig allebei tegelijkertijd een blessure. Overigens niet op de zelfde plaats. Annemiek kreeg last van haar bovenbeen en ik heb pijn aan mijn voet.

#Erlinde: Enjoy the Ride

Specifieker: mijn hiel. Nét voor de marathon kreeg ik pijn aan die hiel. Ik had nog een weekje te gaan en vroeg me af of ik die marathon wel zou kunnen lopen of dat ik na maanden training mee zou gaan als supporter? Uiteindelijk had ik groen licht van de Fysio en kon ik gewoon van start gaan. Na de marathon moest ik rust houden en tot deze week ging het nog niet veel beter. Ik heb last van ‘Plantar fascitis’ De peesplaat -die aan de onderkant langs de voetzool loopt- zorgt daarbij voor problemen. Een typische overbelastingsblessure.

Rennen kon ik de afgelopen week nog niet. Krachttraining kon gelukkig wel! Ook andere sporten zoals (indoor-) roeien en mountainbiken kan ik gewoon doen. Gelukkig maar, want zo kan ik toch nog een beetje in vorm blijven. En van niet bewegen word ik ook een beetje grumpy. Ik mis het lopen zo!

Mountainbiken bleek wel een goed alternatief. Wat was het lang geleden dat ik op de mountainbike zat…Misschien wel 10 jaar geleden, dat ik nog fanatiek door de bossen croste. Maar fietsen verleer je nooit , toch?

Zo bleek.. Op de mooie Veluwe kon ik weer off-road oefenen en een groot deel van de rit had ik een grote glimlach op mijn gezicht. Ook op mijn fietsje kan ik genieten van het buiten zijn en het bewegen in de natuur.

Neemt niet weg dat ik hoop dat de blessure heel snel overgaat en ik weer lekker kan (trail)runnen. Maar geduld is een schone zaak en tot die tijd: Enjoy the Ride!

#Annemiek: Het begin na het einde

Ik hoor je al denken.. het begin ná het einde? En waarom was het eigenlijk zo lang stil vanuit HardloopHaas zoals ik op Instagram door het leven ga? Laat ik beginnen met het einde: een baan switch en een hardloopblessure. Met de baan switch werd het allemaal erg druk op het oude werk (zorgen voor goede overdracht) en net op dat moment besloot mijn bovenbeen er ook maar mee op te houden. Overbelasting…

Waarschijnlijk dat 6 dagen fanatiek skiën de laatste druppel was, maar de oorzaak maakt ook eigenlijk niet uit. De opdracht was rust houden, juist op het moment dat ik het wel goed kon gebruiken om mijn hoofd leeg te maken na de lange, drukke werkdagen.

De afgelopen twee weken heb ik braaf rust gehouden en zelfs dry needling uitgeprobeerd om sneller te herstellen. Big step for me! Ik ben namelijk nogal bang voor naalden.

Tijdens deze rust weken besefte ik mij hoeveel hardlopen wel niet betekent. Het is genieten, even je hoofd leeg kunnen maken van alles of soms juist dé oplossing vinden op een probleem dat voor jouw run nog zo lastig leek! Natuurlijk is het fijn om PR’s te lopen, maar dat is niet wat ik miste en ik denk ook niet waar hardlopen om draait. Hardlopen doe je voor wat jou een goed gevoel geeft. Of het nou een snellere tijd is, een langere afstand dan ooit te voren, of gewoon puur rennen om het rennen: hardlopen is van en voor jezelf.

Nu ben ik beetje bij beetje aan het opbouwen. Met heel veel geduld, want het liefst zou ik even weer een sprintje trekken 😉 Nu het hardlopen en de nieuwe baan weer zijn begonnen, wil ik ook weer het bloggen oppakken. Te beginnen met deze wijze les van een geblesseerde over waar hardlopen om zou moeten draaien: Jezelf een goed gevoel geven!