Gisteren ben ik weer teruggekomen uit Chamonix. Ik heb de Marathon du Mont Blanc er inmiddels ook opzitten, maar daarover later meer. Nu eerst terug naar Beat The Sun. De zwaarste uitdaging tegen de natuur. Vorige week dinsdag 21 juni 2016, de langste dag van het jaar. Mijn verjaardag!

De eerste twee delen van het verslag van de Raceday staan al op de site, dit is deel 3. Samen met Jess uit Australië gingen we na onze etappe door naar het feest. Het feestje was natuurlijk in Chamonix en dat was nog wel een stukje rijden van het eindpunt van onze etappe (Bellevue). We hadden wel droge kleren aangetrokken, maar daar was ook alles mee gezegd. We hadden niet gedoucht. En we hadden geen mooie jurk aangetrokken, zoals we in de auto hadden bedacht. Want daar was geen tijd voor. We waren maar net op tijd voor de prijsuitreiking.

Team Europe North en Team Europe South 

Er waren 2 teams die daadwerkelijk de zon hadden verslagen. Team Europe North en team Europe South. Europe North, met atleten uit Zweden, de UK en Nederland (Erben Wennemars) had de race gewonnen. De teams die de zon hadden verslagen kregen een Mega champagne fles. Het winnende team kreeg de Bea The Sun bokaal. Tijdens de race ging wel een paar keer de gedachte door me heen dat ik eigenlijk in het winnende team had moeten zitten…

We almost Beat The Sun

Maar nu was ik alleen maar heel blij dat ik deze gave ervaring had gehad en dat ik daadwerkelijk mee had mogen doen voor East Asia. Ook al hadden we de zon niet verslagen met ons team. De twee teams die de zon hadden verslagen kregen een zwart “We Beat The Sun T-shirt”. Alle teams die de zon niet hadden verslagen kregen een wit “We almost Beat The Sun’ T-shirt. Grappig. Nadat we met z’n allen op de groepsfoto waren gezet was het tijd voor…. Champagne én voor kaasfondue.

Jess en ik dachten dat we maximaal 1 drankje zouden doen op de party. Maar juist als je denkt dat je maar 1 drankje gaat doen, dan worden dat er meer. En als je denkt dat je op tijd naar bed gaat, wordt het laat. Heel laat.

After party

De voetjes gingen van de vloer en heel veel atleten waren ondanks hun heldenprestatie nog best in staat om flink los te gaan op de dansvloer. Om ongeveer 0:00 uur was het feestje afgelopen. Dus gingen we naar een andere locatie voor de after party. Tot zover mijn voornemen om het bij 1 drankje te houden en snel naar het hotel te gaan. Tsja, het was ten slotte wel mijn verjaardag. En die Fransen weten wel wat een feestje is. Het was geweldig.

Bekende uit Kenia

Grappig genoeg kwam ik op het feest ook nog een Fransman tegen die ik in Kenia had ontmoet. Ik wist dat hij de Marathon du Mont Blanc ook zou rennen, maar ik had niet verwacht dat hij ook op de ASICS party zou zijn. Via een expert runner was hij op het feest terechtgekomen. Heel leuk dat ik ook nog een bekende uit Kenia tegenkwam.

Liefde voor lopen

Het feest was de perfecte afsluiter van het briljante Beat The Sun avontuur. Wat was het een bijzonder mooi evenement geweest en wat heb ik veel leuke mensen ontmoet om het mee te delen. Alle atleten waren stuk voor stuk geweldig. De pro atleten waren een geweldige inspiratie en de amateur atleten hadden allemaal hun eigen bijzondere verhaal. Met diverse achtergronden uit landen van over de hele wereld. Van Australië tot Zuid Afrika en van Argentinië tot Zweden. Allemaal mensen met 1 grote gemeenschappelijke liefde: hardlopen!

Pers

Maar ook het ASICS team en -zelfs- de aanwezige pers was geweldig. Zo vertelde een Franse journaliste honderduit over de Marathon du Mont Blanc, die hierna nog op mijn lijstje stond. En niet te vergeten de Nederlandse Francien, van GirlsLove2Run. Van te voren had ik dat helemaal niet gedacht. Ik dacht dat wij veel te verschillend zouden zijn en geen match zouden hebben. Maar niets was minder waar. Ik vond het hartstikke leuk met haar. Ook zij is een inspiratie voor mij en ze heeft heel veel te danken aan dat ene ding: hardlopen!

Once in a life time

Ik heb het vaker gezegd, maar blijf erbij: Was hardlopen maar een religie 😉 Het brengt mensen bij elkaar en verbroedert. Hardlopen bracht me in Chamonix. Bij Beat The Sun, de Once In a Lifttime Experiece. Waarvan ik de ongelooflijke mazzel had om bij te zijn. Waarvan ik gigantisch heb genoten en wat ik nooit meer ga vergeten. Mijn meest bijzondere verjaardag tot nu toe.

Een diepe buiging voor iedereen die het evenement mogelijk heeft gemaakt, want inmiddels weet ik wat een ontzettend moeilijke opdracht het is om zo’n race in elkaar te zetten.